Η ανηθικότητα της ηθικής!

Στη χιτλερική Γερμανία οι εχθροί του καθεστώτος και κατεξοχήν οι Εβραίοι παρομοιάζονταν συχνά με αρουραίους που απειλούσαν την υγεία του κοινωνικού σώματος. Μου έκανε γι' αυτό εξαιρετική εντύπωση πριν από λίγους μήνες άρθρο επιφανούς στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, στο οποίο παρομοίαζε στελέχη του ΠΑΣΟΚ με ποντίκια που προσπαθούν να σωθούν εγκαταλείποντας το πλοίο. Παρουσίαζε, δε, τον αρχηγό του με χοντρό αρουραίο με κομμένα αυτιά, γεμάτο δαγκωματιές.
Η πολιτική σκοπιμότητα του άρθρου μού διαφεύγει ακόμα. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, βλέπετε, παρουσιάζονταν ως γάτοι και καλούνταν να μη «λαγοκοιμούνται» - να τα φάνε τα ποντίκια. Ισως, λοιπόν, να ήταν απλώς ακόμα μία αντίδραση στον πληθωρισμό πράσινων στελεχών -ορισμένοι χαρακτηριστικά δείγματα εξ αυτών που εκμεταλλεύτηκαν καταστάσεις και πράγματα- που φιλοξενούνται σήμερα στην Αριστερά. Η ηθική απαξίωση, ωστόσο, παρέμεινε ως ερωτηματικό. Φυσικά, δεν είναι το μοναδικό δείγμα. Να άλλο ένα δείγμα σε άρθρο υπό τον ευρηματικό τίτλο «Κακό χρόνο να 'χουνε»: «κολαούζοι», «παπαγαλάκια», «κουφάλες», «καθάρματα»! Αρχίζω και νοσταλγώ τον Τατσόπουλο. Ανάξια κριτικής, θα πείτε. Σωστά.
Ηρθε ακόμα ένα άρθρο, ωστόσο, από επιφανές στέλεχος του αντιδικτατορικού αγώνα, που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει. Η κατηγορία που απευθύνει στους μνημονιακούς πρώην συντρόφους του είναι η απουσία κοινωνικής ευαισθησίας και η απώλεια του ιδεαλισμού των νιάτων τους. Αυτό, ωστόσο, δεν προκύπτει απλώς ως πολιτική κριτική, αλλά από το «είναι» τους! Με αυτά τα λόγια. Το οποίο, άκουσον άκουσον, τους οδήγησε -από τότε, το 1974- στην επιλογή «ελεύθερου επαγγέλματος», επιλογή που βέβαια «υπέκρυπτε εξαρχής και το αξιακό σύστημα του καθενός»!
Τι ακριβώς θέλει να πει ο ποιητής μού διαφεύγει. Οι ενστάσεις, ωστόσο, είναι προφανείς. Αραγε δεν υπάρχουν αριστεροί, επιτυχημένοι και με ελεύθερο επάγγελμα; Και τι άραγε είναι πιο ηθικό; Να είσαι ελεύθερος επαγγελματίας ή δημόσιος υπάλληλος, διορισμένος από το κόμμα και μόνιμα αποσπασμένος στο κόμμα - γνήσιο τέκνο του κομματικού σωλήνα;
Υποκρισία. Η οποία αναπαράγεται και από επίσημα κανάλια. Στη μία σελίδα του κομματικού οργάνου διαβάζουμε «πλούσιοι οι μνημονιακοί, φτωχοί οι αριστεροί» και στη διπλανή, ασχολίαστα φυσικά, τα «πόθεν έσχες» των εν λόγω αριστερών, ορισμένοι με καταθέσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, κάποια και σε ξένες τράπεζες. Πάει η εποχή που τα έδιναν στο κόμμα!
Ομως η υποκρισία είναι το λιγότερο και σε τελευταία ανάλυση δεν μας αφορά. Το μείζον είναι η πολιτική ηθικής απαξίωσης όσων διαφωνούν με την πολιτική της Αριστεράς. Δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Τους τελευταίους μήνες, ωστόσο, πολλοί παρατηρούν μια καινούργια φραστική κυρίως σκλήρυνση στον λόγο της Αριστεράς - χαρακτηριστικό παράδειγμα οι δηλώσεις εκπροσώπου της ότι τα ρόπαλα, οι μάσκες και τα άδεια μπουκάλια που βρέθηκαν στην ΑΣΟΕΕ ήταν αντικείμενα καθημερινής χρήσης! Το γιατί δεν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε. Η πρώτη απόπειρα να γίνει ενιαίο κόμμα και να υιοθετήσει πιο ρεαλιστικές θέσεις έχει προκαλέσει εσωτερικούς τριγμούς. Ακόμα και η θέση του κ. Δραγασάκη για αποφυγή μονομερών ενεργειών σε σχέση με την Ευρώπη έγινε δεκτή με απαξιωτικά σχόλια στην ίδια την «Αυγή». Η καλύτερη άμυνα, λοιπόν, είναι η επίθεση και μάλιστα σε ζητήματα ηθικής που επιτρέπουν ανέξοδες γενικεύσεις.
Το μόνο πρόβλημα είναι ότι μια τέτοια στάση στερεί κάθε δυνατότητα διαλόγου - γιατί τι διάλογο να κάνεις με «αρουραίους» και «καθάρματα»... Στερεί ουσιαστικά από τη δημοκρατία μας το οξυγόνο της - από τη δημοκρατία που κατά τα άλλα ζητά να υπερασπιστούμε από κοινού απέναντι στη Χρυσή Αυγή!

ΕΘΝΟΣ 7/1/13