Οι καθημερινές μάσκες του ΣΥΡΙΖΑ

Πολύ θα ήθελα να ξέρω πού τα βάζει όλα αυτά τα «καθημερινά πράγματα» στο σπίτι του ο κ. Σκουρλέτης του ΣΥΡΙΖΑ. Τα κοντάρια, τις αντιασφυξιογόνες μάσκες, τα εκατοντάδες άδεια μπουκάλια και βέβαια την αποθήκη με τα λαθραία. Να δείτε, θα έχει μεγάλο σπίτι. Για την καθημερινότητά του πάλι ούτε να το σκεφτώ δεν θέλω.
Και για να σοβαρευτούμε, τι είδους αντίδραση ήταν αυτή από τον ΣΥΡΙΖΑ; Τυχαία; Δεν το νομίζω. Γιατί στρατηγική του στα πανεπιστήμια δεν είναι η προστασία του ασύλου, αλλά η κατοχύρωση του άβατου, ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν ανενόχλητοι τους προπηλακισμούς εναντίον όσων θέλουν να εφαρμόσουν τον νέο νόμο για τα ΑΕΙ.
Λίγα εικοσιτετράωρα, βλέπετε, πριν από την επιχείρηση της Αστυνομίας στην ΑΣΟΕΕ είχε πραγματοποιηθεί μια άλλη επιχείρηση, αυτήν τη φορά από κουκουλοφόρους που χτύπησαν στο Πολυτεχνείο. Θύμα τους για ακόμα μία φορά η καθηγήτρια κ. Δανάη Διακουλάκη, εκλεγμένο μέλος του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος. Μόνο που αυτήν τη φορά δεν περιορίστηκαν σε αποδοκιμασίες. Εισέβαλαν στο γραφείο της, την πέταξαν έξω και το κατέστρεψαν χύνοντας παντού μαύρες μπογιές.
Δεν θέλει πολλή σκέψη για να καταλάβει κανείς τι πρόκειται να ακολουθήσει. Οι δυνάμεις της αριστερής οπισθοδρόμησης δοκίμασαν κάθε τρόπο για να σταματήσουν τις εκλογές και απέτυχαν.
Ομως η έμπρακτη αποδοκιμασία αυτών των πρακτικών φαίνεται ότι δεν τους επηρεάζει. Στόχος τους τώρα θα είναι να εμποδίσουν με κάθε τρόπο τα συμβούλια να λειτουργήσουν.
Ηδη, καθηγητές που πρωτοστάτησαν στην εφαρμογή του νέου νόμου εκφράζουν την αγωνία ότι θα αποδειχθεί γράμμα κενό αν συνεχιστεί η σημερινή ασυδοσία των κουκουλοφόρων.
Πράγματι, μπορεί κανείς να φανταστεί πώς θα αντιδράσει για παράδειγμα κάποιος από τους επιφανείς ξένους καθηγητές -εκλεγμένο μέλος πια στο διοικητικό συμβούλιο- όταν θα βρεθεί αντιμέτωπος με τέτοιους τραμπουκισμούς; Οι άνθρωποι είναι ακαδημαϊκοί, συνηθισμένοι στις αυστηρές διαδικασίες και την πειθαρχία των κορυφαίων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων από τα οποία προέρχονται, μαθημένοι σε ένα κλίμα διαλόγου και πολιτισμού. Δεν είναι ούτε πολιτικοί ούτε αστυνόμοι. Πόσο θα αντέξουν;
Εδώ οι δικοί μας, όσοι τουλάχιστον έχουν την εντιμότητα και τον νου να βλέπουν τι συμβαίνει, έχουν σιωπήσει. Κι όταν τους ρωτήσεις μιλούν ευθέως για το κλίμα φόβου που επικρατεί - ότι θα βρεθούν να προπηλακίζονται και να διαβάλλονται από τον κάθε τυχάρπαστο με την ανοχή των συναδέλφων τους, που δεν θέλουν να εκτεθούν.
Αν κάπου ισχύει η έννοια της σιωπηλής πλειοψηφίας, είναι στα πανεπιστήμια. Αποδείχθηκε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο στις εκλογές. Αλλά δεν αρκεί. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια έχει αποδειχθεί ότι και οι πιο αυτονόητες αλλαγές δεν προχωρούν εξαιτίας των αντιδράσεων της μειοψηφίας.
Φτάσαμε να γίνεται κατάληψη στο όνομα της «αυτοτέλειας» της φοιτητικής εστίας -Κύριος οίδε πού το βρήκαν αυτό πάλι- με αίτημα να παραμένουν τρόφιμοι για πέντε χρόνια, ανεξαρτήτως εισοδηματικών κριτηρίων και ακαδημαϊκών επιδόσεων. Σε λίγο θα ζητήσουν και προστασία εμπορικής στέγης. Τι θα γίνει λοιπόν; Ολοι αναγνωρίζουν ότι στο σημείο που φτάσαμε άλλη λύση από την εφαρμογή του νόμου δεν υπάρχει. Ομως αυτό προϋποθέτει αποφασιστικότητα και κυρίως αξιοποίηση των δυνατοτήτων που δίνει για την προστασία της ακαδημαϊκής ομαλότητας.
Η παρέμβαση της Αστυνομίας, έστω και για το λαθρεμπόριο, ήταν ένα θετικό σημάδι. Οπως και η δήλωση του κ. Σταυρακάκη, προέδρου της ΠΟΣΔΕΠ -του συλλόγου των καθηγητών-, που επισήμανε ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί το καθεστώς της αυθαιρεσίας. Να το πάρουμε απόφαση λοιπόν. Και να κατοχυρωθούν με κάθε τρόπο η νομιμότητα και η ασφάλεια και στα πανεπιστήμια!

ΕΘΝΟΣ 4/1/13