Δικαιοσύνη ή εκδίκηση;

Σε ένα είχε σίγουρα δίκιο ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου στην προχθεσινή συνέντευξή του στην κ. Ε. Στάη: στη διάρκεια της δικής του θητείας έγιναν μια σειρά από κινήσεις για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, χάρη στις οποίες σήμερα πολλοί που χρωστάνε μεγάλα ποσά απειλούνται με ποινές φυλάκισης.
Μένει σίγουρα να γίνουν κι άλλα - ανάμεσά τους και το περιουσιολόγιο που είναι απαραίτητο για μια δίκαιη κατανομή των βαρών. Ωστόσο, μόνο βαρύτατα προκατειλημμένοι δεν θα αναγνωρίσουν την πρόοδο που έχει συντελεστεί.
Δυστυχώς αυτό σε τίποτα δεν επηρεάζει την υπόθεση της λίστας και την αλλοίωσή της. Για την οποία ο κ. Παπακωνσταντίνου οφείλει να δώσει πολύ περισσότερες και πολύ πιο συγκεκριμένες απαντήσεις σχετικά με τα πραγματικά περιστατικά, αν θέλει να απαλλαγεί από τη σκιά της προσωπικής του εμπλοκής.
Τις απαντήσεις αυτές δεν τις έδωσε προχθές. Οπως επίσης απέφυγε να αναφερθεί συγκεκριμένα στις υποψίες που λέει ότι έχει για το ποιος άλλος μπορεί να έκανε την αλλοίωση, ούτε μπόρεσε να δώσει μια πειστική εξήγηση για το ποιος ή ποιοι άλλοι ήταν σε θέση και είχαν κίνητρο να το κάνουν. Αυτά μοιραία θα πρέπει να τα αναπτύξει στην προανακριτική επιτροπή.
Θα είναι μόνος του; Ετσι φαίνεται. Ο κ. Βενιζέλος μοιράζεται ασφαλώς τις πολιτικές ευθύνες για τη μη αξιοποίηση της λίστας. Και είναι βαριές. Το να μιλήσει όμως κανείς για ποινικές ευθύνες και πολύ περισσότερο για σαφείς ενδείξεις ποινικών ευθυνών, όπως απαιτεί ο νόμος, είναι υπεράνω λογικής, που μόνο πολιτικές σκοπιμότητες υπηρετεί.
Τα περί υπεξαγωγής εγγράφου είναι κωμικά. Αν μη τι άλλο, γιατί χάρη στον κ. Βενιζέλο αποκαλύφθηκε η αλλοίωση της λίστας. Αν δεν είχε κρατήσει το στικάκι δεν θα είχαμε μάθει τίποτα.
Οσο για τα αδικήματα της απιστίας και της παράβασης καθήκοντος -για μια υπηρεσία, το ΣΔΟΕ, της οποίας την εποπτεία δεν την είχε ο ίδιος, αλλά οι οικονομικοί εισαγγελείς- το έγκλημά του συνίσταται στο ότι δεν αντέκρουσε την άποψη του κ. Διώτη ότι η λίστα δεν είναι νομικά αξιοποιήσιμη. Θέλει γερή δόση φαντασίας και κακοπιστίας για να συμπεράνει κανείς ότι το έκανε με δόλο και για να βλάψει το Δημόσιο.
Φυσικά στο κλίμα των ημερών όλοι είναι ένοχοι, πολύ περισσότερο αν είναι πολιτικοί και ακόμη περισσότερο αν είχαν και την ευθύνη για την οικονομία. Ομως αυτό δεν ονομάζεται δικαιοσύνη, ούτε εφαρμογή των νόμων, αλλά εκδίκηση.
Σίγουρα αντανακλά τα αισθήματα μιας μερίδας των πολιτών. Πάνω σε αυτά πατά ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ελπίζει ότι θα πλήξει την κυβέρνηση με την πρόταση που έχει καταθέσει για την παραπομπή του κ. Βενιζέλου. Προσφέρει κάκιστη υπηρεσία και στον τόπο και στον εαυτό του.
Την ώρα που η χώρα και οι πολίτες περνούν τον πιο δύσκολο χειμώνα της μεταπολίτευσης, η πολιτική αντιπαράθεση έχει εγκλωβιστεί ξανά σε μια αδιέξοδη ανταλλαγή καταγγελιών. Θα ξυπνήσουμε και πάλι απότομα όταν θα έρθει η ώρα της επόμενης δόσης.
Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Αν υπάρχει κάτι το νέο, είναι η επιβεβαίωση ίσως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υιοθετήσει συνειδητά μια πολιτική ηθικής απαξίωσης των αντιπάλων του πέρα από κάθε όριο δεοντολογίας και πολιτικής σωφροσύνης.
Ο καθένας μπορεί να κρίνει αν είναι μια πολιτική επιλογή ή απλώς μια κίνηση απελπισίας για να καλύψει τις εσωτερικές του αντιθέσεις!

ΕΘΝΟΣ 9/1/13