Τσίπρας: χαμένος στη διαδικασία

Μετά τη χθεσινή ψηφοφορία είμαι πια βέβαιος ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία». Με αυτό τον σχεδόν θριαμβευτικό τόνο υποδέχθηκαν ορισμένοι βουλευτές τα αποτελέσματα της συζήτησης στη Βουλή για την παραπομπή του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου. Κι είναι αλήθεια ότι έχουν κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένοι.
Πρώτον γιατί διαψεύστηκαν οι ανησυχίες περί διαρροών. Στην κρίσιμη κάλπη για τον κ. Βενιζέλο ψήφισαν όλοι οι βουλευτές και των τριών κομμάτων της συμπολίτευσης χωρίς το παραμικρό παρατράγουδο.
Δεύτερον γιατί η συζήτηση εξελίχθηκε πολύ καλύτερα από ό,τι ίσως περίμεναν, με την αξιωματική αντιπολίτευση να παρασύρεται από τον Καμμένο και τη Χρυσή Αυγή και να εξαντλείται σε μια γενική καταγγελία της κυβερνητικής πολιτικής, χωρίς σε καμιά περίπτωση να τεκμηριώσει τα περί ποινικών ευθυνών του κ. Βενιζέλου.
Ακόμα χειρότερα, φάνηκε να επιδιώκει συνειδητά και να συντηρεί μια τεχνητή ένταση επιμένοντας σε ακατανόητες διαδικαστικές ενστάσεις. Η κίνηση του κ. Βενιζέλου, έστω και καθυστερημένα, να αποδεχθεί και το ΠΑΣΟΚ τις τέσσερις κάλπες εκτόνωσε αρχικά το κλίμα. Ετσι η εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ, το βράδυ που εντόπισε συνωμοσία πίσω από τα ψηφοδέλτια, μάλλον ενίσχυσε την αίσθηση αμηχανίας που ανέδιδε η στάση του.
Αντιστοίχως ικανοποιημένος εμφανίζεται και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος. Για όλους τους παραπάνω λόγους αλλά και για έναν επιπλέον: στην προσωπική του αντιπαράθεση με τον κ. Τσίπρα είχε εμφανώς το πάνω χέρι. Ιδίως επειδή ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μιλώντας γενικώς περί «κλεπτοκρατίας» και από γραπτό κείμενο, άφησε αναπάντητες τις συγκεκριμένες κατηγορίες που του απηύθυνε ο κ. Βενιζέλος.
Σε όλους όσοι παρακολουθούσαν τη συζήτηση μάλιστα έκανε ξεχωριστή εντύπωση το ότι ο κ. Τσίπρας επέλεξε να μην απαντήσει και να αφήσει ακάλυπτους τους στενούς συνεργάτες του, τους οποίους κατηγόρησε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ότι διακινούσαν ψευδείς και συκοφαντικές πληροφορίες σε βάρος του.
Η εμφάνιση του κ. Βενιζέλου στη Βουλή ωστόσο, σε συνδυασμό με την τουλάχιστον υποτονική παρουσία όλων των υπόλοιπων βουλευτών, οδήγησε και σε ορισμένες άλλες αναγνώσεις.
Πρώτον ότι σήμερα το ΠΑΣΟΚ και κατ' επέκταση η σταθερότητα της κυβέρνησης εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τον ίδιο τον κ. Βενιζέλο. Χωρίς αυτόν είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν η Κοινοβουλευτική του Ομάδα θα μπορούσε να σταθεί στη Βουλή και να παραμείνει ενωμένη. Πολύ απλά έχει μείνει από στελέχη.
Δεύτερον η τόσο μεγάλη εξάρτηση του ΠΑΣΟΚ από τον κ. Βενιζέλο, που κουβαλά συμβολικά έστω τις αμαρτίες του παρελθόντος, μπορεί να αποδειχθεί δίκοπο μαχαίρι. Ιδίως καθώς και με δική του ευθύνη δεν αναλαμβάνονται ουσιαστικές πρωτοβουλίες συσπείρωσης και ανασύνταξης του χώρου. Οσο για τον κ. Τσίπρα, ο οποίος κατά τον «Economist» επιχειρεί να γίνει πολιτικός του «κατεστημένου», η προχθεσινή εμπειρία και τα αλλεπάλληλα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ στα ζητήματα της βίας θα του έδειξαν ασφαλώς πόσο δρόμο έχει να διανύσει, αν θέλει το κόμμα του να μπορέσει να διεκδικήσει την εξουσία. Και πόσο βαθιές τομές θα χρειαστεί να κάνει -αν μπορεί- για να απαλλαγεί ο ΣΥΡΙΖΑ από τις παιδικές ασθένειες.
Από την προχθεσινή συζήτηση ωστόσο θα πρέπει να μας μείνει και ένα ακόμα στοιχείο. Η αήθης επίθεση Κασιδιάρη στην κ. Φωτεινή Πιπιλή. Και η παντελής απουσία αντίδρασης τόσο από το προεδρείο όσο και από τα κόμματα ή τους άλλους βουλευτές. Αν στην κοινωνία η απάντηση στους νεοναζί είναι η εφαρμογή του νόμου, στη Βουλή είναι η εφαρμογή του κανονισμού. Και η αποβολή όσων τραμπουκίζουν.

ΕΘΝΟΣ 19/1/13