Πρόβες αυτοκτονίας!

Aπό το θρίλερ στον θρίαμβο και από τον θρίαμβο στη φάρσα. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί κανείς να περιγράψει την κατάσταση στην τρικομματική κυβέρνηση, όσα αποθέματα καλής θέλησης και αν διαθέτει; Πάρτε για παράδειγμα την υπόθεση του διοικητή του ΟΑΕΔ. Την ώρα που έχει συμφωνηθεί η απόλυση 15.000 δημοσίων υπαλλήλων, τα τρία κόμματα σκοτώνονται μεταξύ τους για τις θέσεις δύο διευθυντών που θέλει να διορίσει ο υπουργός. Στο όνομα της αξιοκρατίας βεβαίως βεβαίως.
Τώρα σε ποιο σύστημα διοίκησης προβλέπεται ο υπουργός να διορίζει τους διευθυντές ενός ανεξάρτητου οργανισμού θα σας γελάσω. Αλλά για ποιο λόγο να γίνει κανείς υπουργός βρε αδερφέ, αν δεν μπορεί να κάνει και το ρουσφετάκι του!
Ολα αυτά όμως είναι ήσσονος σημασίας. Στη φάση που περνάμε μετράνε τα μεγάλα. Η συμφωνία για την επόμενη δόση για παράδειγμα. Την οποία νομίζαμε ότι είχαμε κλείσει ώσπου ξαφνικά ο Βαγγέλης Βενιζέλος ανακάλυψε ότι πρέπει να μειωθεί εδώ και τώρα ο φόρος στην εστίαση.
Από εμάς φυσικά καμία αντίρρηση. Μόνο που το θέμα έπρεπε να είχε τεθεί την προηγούμενη εβδομάδα όταν οι αρχηγοί ενέκριναν τη συμφωνία με την τρόικα. Γιατί τώρα, πολύ απλά, ανοίγει ουσιαστικά ξανά το θέμα της έγκρισης της δόσης και επιστρέφουμε, οικεία βουλήσει, στην αβεβαιότητα την οποία υποτίθεται ότι αφήναμε πίσω μας.
Κι επειδή ο Βαγγέλης έξυπνος άνθρωπος είναι και αποκλείεται να μην το καταλαβαίνει, η όλη υπόθεση μυρίζει παιχνίδι εντυπώσεων για το ποιος είναι κοινωνικά πιο ευαίσθητος αλλά και επιχείρηση αντιποίνων στους αιφνιδιασμούς των τελευταίων ημερών από το Μαξίμου. Το οποίο από την πλευρά του ανακάλυψε ότι για να βελτιωθεί η αποδοτικότητα της κυβέρνησης απαιτούνται 6 νέοι αναπληρωτές υπουργοί!
Δεν ξέρουμε από πού προέκυψε αυτό το εύρημα και ποιο σύστημα βέλτιστης οργάνωσης είχε στο μυαλό του ο κ. Σαμαράς. Γιατί για παράδειγμα ένα υπουργείο χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες, όπως το Μακεδονίας-Θράκης, χρειάζεται και αναπληρωτή; Ενδεχομένως για να μη βαριέται ο υπουργός μόνος του. Οπως και να έχει, οι καλοί τρόποι επιτάσσουν τέτοιες ρηξικέλευθες πρωτοβουλίες να τις μοιράζεσαι με τους εταίρους σου.
Με τούτα και με κείνα η κυβέρνηση για μια ακόμα φορά κατάφερε να βάλει τρικλοποδιά στον εαυτό της και σε μια στιγμή που θα είχε κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένη από τις εξελίξεις και τις επιδόσεις του οικονομικού της επιτελείου, εμφανίζεται διχασμένη υπονομεύοντας η ίδια το μεγαλύτερο πλεονέκτημά της. Δηλαδή την πολιτική και οικονομική σταθερότητα που προσφέρει, σε αντίθεση με τους επικίνδυνους πειραματισμούς της αντιπολίτευσης.
Κατά τα άλλα το μείζον ζήτημα των επόμενων μηνών θα είναι οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Κι όπως συνήθως συμβαίνει, έχουμε ήδη χωριστεί σε δυο στρατόπεδα και ένα θέμα κρίσιμο για το μέλλον της χώρας το έχουμε μετατρέψει σε αντικείμενο ιδεολογικής αντιπαράθεσης.
Κάθε εκσυγχρονιστής που σέβεται τον εαυτό του είναι υπέρ των απολύσεων, όσοι αντιστέκονται στον «νεοφιλελευθερισμό» και τη «νέα τάξη» είναι κατά.
Εκείνο που δεν έχουμε ακούσει από κανέναν είναι πάνω σε ποιες αρχές θα οργανωθεί η διοίκηση. Γιατί η αξιολόγηση των υπαλλήλων είναι απλώς το μέσο. Ο σκοπός δεν μπορεί παρά να είναι η εξυπηρέτηση των πολιτών και η προστασία του δημόσιου συμφέροντος, που σημαίνει σαφείς στόχους και μετρήσιμους δείκτες για την αποδοτικότητα των υπηρεσιών. Τους οποίους δεν πρόκειται να μάθουμε βέβαια όσο οι εταίροι στην κυβέρνηση διαγκωνίζονται για το ποιος είναι ο ομορφότερος!

ΕΘΝΟΣ 25/4/13