Η Ελλάδα, το ευρώ και η σωτηρία που... ψάχνει ο ΣΥΡΙΖΑ

Αν καταλάβαμε καλά, το επόμενο επεισόδιο στο σίριαλ του ΣΥΡΙΖΑ «ευρώ ή δραχμή» θα είναι ειδικό συνέδριο με θέμα «τι κάνει μια κυβέρνηση της Αριστεράς που εκβιάζεται με κλείσιμο της ροής χρηματοδότησης από την τρόικα» σε συμπαραγωγή Αλέξη Τσίπρα-Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Το ανακοίνωσε ουσιαστικά ο ίδιος ο πρόεδρος του κόμματος αναγνωρίζοντας ότι στο κρίσιμο αυτό ζήτημα «αυτή τη στιγμή» δεν υπάρχει λύση.
Τώρα δεν ξέρω αν θα φανεί πολύ συντηρητική θέση, αλλά η προφανής απάντηση για κάθε εχέφρονα άνθρωπο θα ήταν «φροντίζει να μην της κοπεί η χρηματοδότηση». Διότι άπαξ και κοπεί, μετά είναι αργά. Για να μην πούμε δηλαδή ότι αν εκλεγείς με αυτό το θέμα σε αβεβαιότητα, τότε το πιθανότερο είναι ότι θα υποστείς τις συνέπειες πριν κοπεί η ρευστότητα. Για τον απλούστατο λόγο ότι θα φύγουν τα κεφάλαια. Ας είναι.
Προφανώς στο ζήτημα θα κληθούν να αποφανθούν επιστήμονες ειδικότεροι ημών. Λίγο πρακτικό πνεύμα αν διαθέτουμε ωστόσο, μπορούμε να δώσουμε κάποιες πρώτες απαντήσεις. Με δεδομένη λοιπόν τη διακοπή της χρηματοδότησης, η όποια κυβέρνηση θα πρέπει να αναζητήσει πόρους από αλλού. Και αυτοί θα προέλθουν είτε από τις τράπεζες -στις οποίες θα πρέπει να έχουν ήδη μπει περιορισμοί στις αναλήψεις- είτε από εσωτερικό δανεισμό, είτε από νέους φόρους.
Οπως είναι γνωστό, η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση και με αυτό το δεδομένο καθεμία από τις πηγές αυτές είναι προβληματική. Θα χρειαστεί με άλλα λόγια ένας συνδυασμός και των τριών και πάλι με αμφίβολα αποτελέσματα. Ας το παραβλέψουμε όμως. Το ζήτημα είναι ότι τα χρήματα αυτά θα φύγουν από τον ιδιωτικό τομέα, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη λιτότητα και ύφεση.
Δυστυχώς, το πρόβλημα δεν θα σταματήσει εκεί. Γιατί ως γνωστόν υπάρχει ζήτημα εισαγωγών - χρειαζόμαστε συνάλλαγμα για μια σειρά από απαραίτητα αγαθά όπως π.χ. καύσιμα. Με δεδομένο ότι οι εισαγωγές είναι μεγαλύτερες από τις εξαγωγές, θα χρειαστεί να μπουν και εκεί περιορισμοί, θα υπάρξουν δηλαδή ελλείψεις που κατά πάσα πιθανότητα θα σημαίνουν αυξήσεις στις τιμές και ακόμα μεγαλύτερη ύφεση.
Σε αυτό το σημείο η κυβέρνηση θα βρεθεί μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα. Μια λύση θα είναι να συνθηκολογήσει. Μια κυβέρνηση ωστόσο που «πιστεύει ότι θα κερδίσει», με τη στήριξη του λαού και τις «κατάλληλες συμμαχίες» που μάλιστα θα έχει διαμορφώσει «από πριν»-ο κ. Τσίπρας δεν διευκρίνισε ποιους έχει στο μυαλό του- δεν πρόκειται βέβαια να υποχωρήσει.
Τι λύσεις έχει, λοιπόν; Εδώ μπαίνει ο κ. Λαφαζάνης. Το είπανε στην προχθεσινή συνέντευξη: «Στόχος μας δεν είναι να σώσουμε το ευρώ στην Ελλάδα αλλά την Ελλάδα στο ευρώ». Κι επειδή αυτό δεν θα είναι εφικτό, πάει το ευρώ. Μεταξύ μας: θεωρώ βέβαιο ότι το έχουν καταλάβει πολύ καλά πια όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ. Μας το φέρνουν όμως λίγο λίγο, γιατί καταλαβαίνουν ότι είναι αντιδημοφιλές.
Το πραγματικό ερώτημα κατά συνέπεια είναι τι θα γίνει από εκεί και πέρα. Κι εδώ μπαίνει η συνιστώσα «Ρόζα». Γιατί, ας μην ξεχνάμε, στον ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα θεωρούν απλώς βήματα στην κατεύθυνση του σοσιαλισμού - όσο διαφορετικά και αν τον φαντασιώνονται μεταξύ τους. Λίγο Τσάβες, λίγο Κούβα... εκτός κι αν έχουμε γίνει γυαλιά καρφιά στο μεταξύ!

ΕΘΝΟΣ 7/4/13