Avanti μαέστρο!

Οσοι εξακολουθούν να διατηρούν την ψυχραιμία τους για τα πολιτικά μας πράγματα καταλαβαίνουν ότι αν η σημερινή κυβέρνηση αποτύχει, τότε και ανεξάρτητα από το ποιος θα τη διαδεχθεί, θα κινδυνεύσουμε να ανοίξουμε την πόρτα του φρενοκομείου. Δυστυχώς στιγμές στιγμές η ίδια η κυβέρνηση μοιάζει να το αγνοεί.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το νέο σίριαλ που ζούμε για την περίφημη δόση. Εχει ευθύνες η τρόικα; Μπορεί. Αλλά εμείς δεν εκλέξαμε την τρόικα, την κυβέρνηση εκλέξαμε για να μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, όχι να σέρνεται πίσω από τα γεγονότα.
Πάρτε για παράδειγμα τις τράπεζες. Εναν και πλέον χρόνο τώρα ισχυριζόμαστε -και είναι αλήθεια- ότι αν δεν μας δώσουν τα λεφτά για να προχωρήσει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι η οικονομία. Μας δίνουν, λοιπόν, τα λεφτά και εμείς τι κάνουμε; Ζητάμε παράταση!
Γι' αυτό, δηλαδή, για το οποίο εμείς υποστηρίζαμε ότι έπρεπε να είχε γίνει από πέρυσι τέτοιο καιρό, αποδεικνύεται, έναν χρόνο μετά, ότι εξακολουθούμε να είμαστε ανέτοιμοι! Σαν να μην έφτανε, για να προχωρήσουμε στην ενοποίηση Εθνικής - Eurobank ζητάμε πρόσθετα κεφάλαια την ώρα που εμείς πάλι υποστηρίζουμε ότι από την ενοποίηση θα προκύψουν συνέργειες που θα μειώσουν το κόστος. Οταν αυτό δεν εγκρίνεται -η παράταση και τα πρόσθετα κεφάλαια-, λέμε ότι η τρόικα έβαλε βέτο στην ενοποίηση!
Δεν γνωρίζω ποια είναι η πολιτική της κυβέρνησης. Αν θέλει πράγματι να διατηρήσει τον πρώτο λόγο στη διοίκηση της Εθνικής. Αν το ήθελε, ωστόσο, και αν ήθελε να αποφύγει αυτό που έγινε -το οποίο πάντως δεν είναι απαραιτήτως κακό για την οικονομία, καθώς η κρατική κηδεμονία συνήθως κακό κάνει- ας είχε προετοιμαστεί.
Πράγμα το οποίο, βέβαια, ισχύει εξίσου και για τις απομακρύνσεις υπαλλήλων. Για τις οποίες λανθασμένα, επίσης, πιστεύαμε ότι η τρόικα ήθελε 25.000 απολύσεις για δογματικούς λίγο - πολύ λόγους. Αποδεικνύεται, ωστόσο, ότι εκείνο το οποίο λένε είναι να φύγουν 25.000 ακατάλληλοι υπάλληλοι και στη θέση τους να προσληφθεί ίσος αριθμός υπαλλήλων, με προσόντα όμως και με αξιοκρατικές διαδικασίες.
Να συμφωνήσουμε απολύτως με τον κ. Μανιτάκη ότι οι υπάλληλοι δεν είναι ντομάτες κι ότι απαιτείται μία σοβαρή διαδικασία αξιολόγησης. Οταν, όμως, όλοι αναγνωρίζουν ότι ο μεγάλος ασθενής στην Ελλάδα είναι η διοίκηση, γιατί πρέπει να είναι η τρόικα ο επισπεύδων και όχι η κυβέρνηση;
Και γιατί, κοντά έναν χρόνο τώρα, δεν βγαίνει μπροστά με δικό της σχέδιο αντί να αμύνεται διαρκώς υποσχόμενη ότι δεν θα γίνουν απολύσεις; Αυτό είναι το ζήτημα ή ο εκσυγχρονισμός της διοίκησης;
Το μεγάλο πρόβλημα, βέβαια, είναι τι κάνουν οι πολιτικοί αρχηγοί. Δεν τα βλέπουν όλα αυτά; Δεν γνώριζαν εδώ και μήνες ότι αποτελούν τα αγκάθια στις σχέσεις με τους Ευρωπαίους; Εχουν σχέδιο για το πώς θα προχωρήσουμε ή περνούν τον χρόνο τους προσπαθώντας να επιλύσουν τις -με το συμπάθιο- ανούσιες διαφωνίες τους κι αφήνουν τη χώρα στον πιλότο της τρόικας; Δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι έχουν εξασφαλισμένη την αποτυχία;
Για να μην πούμε για τη δημόσια εικόνα. Προχθές παρακολουθήσαμε ενδοκυβερνητικό τηλεοπτικό καβγά με τον εκπρόσωπο της ΔΗΜΑΡ να κατηγορεί «κύκλους» του Μαξίμου ότι προτιμούν να εξευμενίζουν την τρόικα από το να προστατεύουν τη λειτουργία της κυβέρνησης! Από την πόλη έρχομαι δηλαδή. Ε, ας το πάρουν χαμπάρι. Συμφωνική μουσική χωρίς μαέστρο δεν γίνεται!

ΕΘΝΟΣ 11/4/13