Διαζύγια και δράκοι...

Αυτή ιστορία με το πάρε-δώσε των κλειδιών να το ομολογήσω καθόλου δεν μ' άρεσε. Δεν πρόλαβε να στείλει ένα μηνυματάκι στην τρόικα ο Γ. Στουρνάρας και έσπευσε ο Αλέξης να υπογράψει πρωτόκολλο παραλαβής. Ξεχνώντας δηλαδή ότι τα κλειδιά είναι δικά μας κι άνευ της δικής μας εγκρίσεως ουδεμία πράξις αναγνωρίζεται.
Εντάξει, ένα αστείο ήταν. Αλλά τελευταία έχει τρομάξει το μάτι μας. Τόσα και τόσα συμβαίνουν μεταξύ αστείου και σοβαρού και κάπως έτσι θα μας βρει κανένα σοβαρό ατύχημα. Ακόμα και στο Eurogroup, πάνω που αποφασιζόταν η τύχη της Κύπρου, ο κ. Πιερ Μοσκοβισί, ο Γάλλος υπουργός των Oικονομικών, παρακαλώ, βρήκε να πάρει έναν υπνάκο! Και να σκεφτεί κανείς ότι κάποιοι στήριζαν -στηρίζουν ακόμα δηλαδή- τις ελπίδες τους σε μια «αλλαγή των συσχετισμών» στην Ευρώπη. Βαθιά νυχτωμένοι ή μάλλον βαθιά κοιμισμένοι.
Αμ η τρόικα; Αφού πρώτα ευλόγησε τη συγχώνευση Εθνικής-Eurobank, είχε λέει δεύτερες σκέψεις και φοβάται ότι θα δημιουργηθεί μια υπερ-τράπεζα, που θα αποτελεί απειλή για τη σταθερότητα του συστήματος. Και το λένε τώρα που είχαν τυπωθεί και οι προσκλήσεις για τον γάμο. Να ευχηθούμε και του χρόνου;
Για τον οποίο γάμο βεβαίως υπήρχαν εξαρχής ενστάσεις κι ας μη διατυπώθηκαν εγκαίρως. Διότι δικαίως θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς ποια η σκοπιμότητα να δημιουργηθούν τόσο μεγάλες τράπεζες και να περιοριστεί ο ανταγωνισμός την ώρα που έτσι κι αλλιώς το τραπεζικό σύστημα στη χώρα -να το πούμε κομψά- ήταν ολίγον καλομαθημένο.
Κι αν ήταν να δημιουργηθεί μια τόσο ισχυρή νέα τράπεζα με τόσα πολλά πλεονεκτήματα, γιατί δεν βρήκαν όλο αυτό τον καιρό τα απαιτούμενα κεφάλαια;
Εδώ και έναν χρόνο ήταν γνωστοί οι όροι. Φαίνεται πως κάποιοι αρνούνται να δουν την πραγματικότητα κι ήλπιζαν έως την τελευταία στιγμή σε πολιτικές λύσεις. Ε λοιπόν αυτές έχουν τελειώσει.
Ως προς δε το μέλλον, για τη μεν Eurobank με σχετική σιγουριά μπορεί να προβλέψει κανείς τι θα γίνει. Είτε βρει τα λεφτά για να συμμετάσχει στην ανακεφαλαιοποίηση -θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο έως απίθανο- είτε όχι, σχετικά σύντομα θα (ξανα)γίνει ιδιωτική, διότι το περίφημο ΤΧΣ -Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας- θα πουλήσει τις μετοχές σε ιδιώτες.
Με την Εθνική ωστόσο τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Το πρόβλημα φυσικά δεν είναι ότι θα κρατικοποιηθεί, αλλά τι θα γίνει μετά. Θα περάσει σε ιδιωτικά χέρια ακόμα και σε χέρια ξένων; Να μια δύσκολη απόφαση. Γιατί μπορεί να είναι θετικό το ότι θα απαλλαγεί πλήρως από την πολιτική κηδεμονία, θα είναι ωστόσο η πρώτη φορά που το ελληνικό κράτος ή μάλλον η κυβέρνηση θα στερηθεί από ένα τόσο σημαντικό εργαλείο άσκησης πιστωτικής πολιτικής.
Από την άλλη πλευρά βέβαια αυτή δεν ήταν η λογική πίσω από τη συγχώνευση; Να λειτουργεί και η Εθνική με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια; Κι αυτή δεν είναι η πολιτική που χρόνια τώρα -από την εποχή Καρατζά, επί κυβέρνησης Κ. Σημίτη- προωθείται συστηματικά;
Εντάξει, τα πράγματα δεν είναι (ποτέ) έτσι απλά. Γιατί το θέμα δεν είναι μόνο αν θα πουληθούν, αλλά και πώς θα πουληθούν. Τι θα γίνει δηλαδή με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και με ποιο μοντέλο θα προωθηθεί η εξυγίανσή τους. Κι είναι σαφές ότι στις σημερινές συνθήκες αβεβαιότητας στην Ευρωζώνη για τις καταθέσεις έχει τεράστια σημασία να διατηρηθεί το κλίμα εμπιστοσύνης. Τα υπόλοιπα είναι δράκοι για εσωτερική κατανάλωση!

ΕΘΝΟΣ 9/4/13