Τα παιδία παίζει

Ενας παλιός μεσίτης συνήθιζε να λέει ότι ποτέ δεν αγόραζε σπίτι από όσους το είχαν χτίσει μόνοι τους, με τον ιδρώτα του προσώπου τους. Προτιμούσε πάντα τους κληρονόμους που το θεωρούσαν χάρισμα, το αποχωρίζονταν ευκολότερα και του το έδιναν κατά κανόνα φθηνότερα. Συνήθως, κάτω από την αξία του. Το θυμήθηκα τις τελευταίες μέρες παρακολουθώντας τον καβγά του κ. Βαγγέλη Βενιζέλου με τον κ. Γιώργο Παπανδρέου. Εναν καβγά καταστροφικό για το ΠΑΣΟΚ και αυτοκτονικό για τα δύο ηγετικά του στελέχη.
Προφανώς, ο κ. Βενιζέλος είχε κάθε δικαίωμα να ζητήσει έλεγχο των οικονομικών. Στις σημερινές συνθήκες, με τους πολίτες οργισμένους για την κακοδιαχείριση στα κόμματα και με δεδομένη τη μαύρη τρύπα στο ΠΑΣΟΚ, ήταν στοιχειώδης κατοχύρωση της διαφάνειας αλλά και πράξη αυτοπροστασίας. Ο κ. Παπανδρέου δεν θα είχε το παραμικρό ηθικό δικαιώμα να διαμαρτυρηθεί ακόμα και αν ο ίδιος ή στενοί του συνεργάτες έβγαιναν εκτεθειμένοι.
Από εκεί και πέρα, ωστόσο, η απόσταση μέχρι τις διαρροές για δήθεν ταξίδια που κόστισαν 200.000 ευρώ είναι μεγάλη. Και, βέβαια, επέτρεψε στον κ. Παπανδρέου να θεωρήσει ότι η όλη επιχείρηση δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια ακόμα προσπάθεια προσωπικής του σπίλωσης.
Η δικαιολογία που προβάλλεται ότι ήταν κατά κάποιο τρόπο «αντίποινα» στην εικαζόμενη υπονόμευση του κ. Βενιζέλου από νεοσύστατη τάση μέσα στο ΠΑΣΟΚ ελάχιστα βοηθά.
Πρώτον, διότι ακόμα και ο κ. Παπανδρέου, που είναι γνωστός για τις λάθος επιλογές συνεργατών, δύσκολα θα μπορούσε να επιλέξει τον κ. Καρχιμάκη για τοποτηρητή του. Δεύτερον, γιατί, αν ο κ. Βενιζέλος θεωρεί ότι έχει πολιτικό πρόβλημα στο κόμμα, θα έπρεπε να το επιλύσει πολιτικά. Οχι με διαρροές και χτυπήματα κάτω από τη μέση.
Αυτά, ωστόσο, συμβαίνουν στην πολιτική. Πάντα υπάρχουν καλοθελητές, βασιλικότεροι του βασιλέως, που τα κάνουν θάλασσα. Το πραγματικά ανησυχητικό είναι ότι οι δύο άνδρες είχαν κατ' ιδίαν συνάντηση και δεν κατάφεραν να τα βρουν. Οχι μόνο δεν κατάλαβαν ποιο είναι το (κοινό) προσωπικό τους συμφέρον, αλλά έπραξαν το ακριβώς αντίθετο. Πιο σίγουρος δείκτης πολιτικής σύγχυσης και έλλειψης προσανατολισμού δεν υπάρχει!
Ο κ. Βενιζέλος, λένε, εξετάζει το ενδεχόμενο να αφήσει το ΠΑΣΟΚ και τον πρώην πρόεδρό του να βουλιάξουν στα σκάνδαλα και μαζί με την πλειονότητα των βουλευτών να φτιάξουν νέο φορέα. Κωμικά πράγματα, δηλαδή. Λες και το ΠΑΣΟΚ ή όποιος φορέας το διαδεχθεί θα άντεχε μετά τον Ακη ένα ακόμα οικονομικό σκάνδαλο. 'Η, πολύ περισσότερο, λες και ο κ. Βενιζέλος θα έβγαινε από αυτό ως λευκή περιστερά. Αυταπάτες.
Οσο για τον κ. Παπανδρέου θα ήταν αστείο να μην καταλαβαίνει πόσο έχει ανάγκη τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ τη στιγμή που όλοι, άσπονδοι φίλοι και αντίπαλοι, τόσο πολύ θέλουν να γίνει το εξιλαστήριο θύμα για όσα μας έχουν συμβεί.
Το ακόμα χειρότερο είναι ότι αυτά συμβαίνουν την ώρα που το ΠΑΣΟΚ, στα πλαίσια της τρικομματικής, έχει δικαιωθεί πλήρως. Σαμαράς και Κουβέλης, ό,τι και αν λένε, έχουν έρθει στις θέσεις του. Αντί να αξιοποιήσει, ωστόσο, αυτή την πολιτική του παρακαταθήκη, παίζει το παιχνίδι των αντιπάλων του. Επιτρέπει στον κ. Σαμαρά να εμφανίζεται ως ο κατ' εξοχήν υπερασπιστής του ευρώ και της ευρωπαϊκής προοπτικής και στον κ. Κουβέλη ως ο εν δυνάμει εκφραστής της Κεντροαριστεράς.
Στους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, πάλι, είναι σαν να λένε «εμείς οι δυο ξοφλήσαμε, ας έρθει κάποιος τρίτος να σώσει την παράταξη». Ας μην το αποκλείουμε πια!

ΕΘΝΟΣ 6/5/13