Ο Γολγοθάς του ΠΑΣΟΚ

«Δεν ξέρω αν η κατάσταση είναι πια αναστρέψιμη». Η φράση αυτή από ηγετικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ αποδίδει με χαρακτηριστικό τρόπο το κλίμα απογοήτευσης που επικρατεί σήμερα στο κόμμα. Τα πράγματα φαίνεται πως είναι χειρότερα από κάθε άλλη φορά. Ακόμα και μετά την ήττα του Ιουνίου η συζήτηση ήταν για το πώς θα προχωρήσει η ανασυγκρότηση και πώς θα πεισθούν να επιστρέψουν οι ψηφοφόροι που το είχαν εγκαταλείψει. Σήμερα κάτι τέτοιο μοιάζει μακρινό όνειρο.
Η χαριστική βολή δόθηκε από τη διαμάχη για τη «μαύρη τρύπα» στα οικονομικά, η οποία συνέπεσε με τη δίκη του Ακη. Ηταν η χειρότερη δυνατή δυσφήμηση καθώς επανέφερε το ζήτημα της διαφθοράς που κυνηγά το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια. Οι εξηγήσεις στελεχών του ότι όλα τα κόμματα έχουν πρόβλημα στα οικονομικά τους, αν και σωστές, απλώς έπεσαν στο κενό.
Αυτή ωστόσο ήταν η μία μόνο διάσταση της κρίσης. Γιατί η διαμάχη για τη «μαύρη τρύπα» έφερε στην επιφάνεια και θέμα ηγεσίας. Ολοι σχεδόν μέσα στο ΠΑΣΟΚ προσάπτουν τις μεγαλύτερες ευθύνες για το πρόβλημα που δημιουργήθηκε στον ίδιο τον κ. Βενιζέλο. Ουσιαστικά, λένε, προκάλεσε μόνος του την κρίση τόσο με τον τροπο που δημοσιοποιήθηκε ο έλεγχος των οικονομικών όσο βέβαια και με τις διαρροές για τις δαπάνες του κ. Γ. Παπανδρέου που δεν μπόρεσε να σταματήσει.
Στην υπόθεση αυτή ο κ. Βενιζέλος ήταν απομονωμένος. Εξω από έναν στενό κύκλο συνεργατών του κανείς δεν θέλησε να επικροτήσει τους χειρισμούς του, ενώ ακόμα και νεότερα στελέχη που αυτός ανέδειξε φάνηκαν να αυτονομούνται. Κι όπως είναι γνωστό, ενός κακού μύρια έπονται.
Ετσι, η γκρίνια φαίνεται να επεκτείνεται συνολικά στη στρατηγική του ΠΑΣΟΚ -ή μάλλον στην απουσία στρατηγικής- τον τελευταίο χρόνο. Τόσο σε σχέση με την κυβέρνηση, όπου το κόμμα, αφού πρώτα απέκλεισε τη συμμετοχή πολιτικών στελεχών, δίνει τώρα την εντύπωση ότι διεκδικεί απλώς θέσεις υπουργών για τη διατήρηση εσωκομματικών ισορροπιών. Οσο και σε σχέση με την Κεντροαριστερά με τις επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις για συνεργασία που γίνονται χωρίς προετοιμασία και φυσικά πέφτουν στο κενό.
Ολοι συμφωνούν ότι ο επόμενος χρόνος είναι κρίσιμος καθώς μια νέα ήττα στις ευρωεκλογές του 2014 -να βρεθεί το ΠΑΣΟΚ με μονοψήφιο ποσοστό ή ακόμα και να έρθει πέμπτο ή έκτο- μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική. Ηδη είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσει τέσσερις μεγάλες προκλήσεις.
Η πρώτη από τη Νέα Δημοκρατία, η οποία φλερτάρει με την ιδέα ενός κεντροδεξιού ανοίγματος. Σε μια τέτοια περίπτωση θα αποτελέσει μαγνήτη και για στελέχη του ΠΑΣΟΚ που αισθάνονται ότι με τις σημερινές συνθήκες δεν έχουν προοπτική εξουσίας.
Η δεύτερη από τη ΔΗΜΑΡ που, παρά τις ιδεολογικές της αγκυλώσεις, κατανοεί ότι της δίνεται η δυνατότητα να διεκδικήσει τη θέση του ΠΑΣΟΚ στον χώρο της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας.
Η τρίτη από ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έχουν αποχωρήσει - όπως οι κ. Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης. Παρότι δεν φαίνεται εύκολο να συνεννοηθούν μεταξύ τους, καταλαβαίνουν την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ κι είναι βέβαιο ότι θα επιχειρήσουν να προχωρήσουν στη δημιουργία νέων ανταγωνιστικών σχημάτων - ήδη ο κ. Λοβέρδος το έχει κάνει.
Η τέταρτη, τέλος, θα προέλθει μέσα από το ΠΑΣΟΚ. Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει στέλεχος που θα μπορούσε να αμφισβητήσει τον κ. Βενιζέλο. Θα καταφέρει όμως το κόμμα να μείνει ενωμένο όσο παγιώνεται ο δημοσκοπικός του κατήφορος; Κανείς δεν γνωρίζει. Στο Μέγαρο Μαξίμου, πάντως, στις αβεβαιότητες για τη σταθεροποίηση περιλαμβάνουν πλέον και το ΠΑΣΟΚ!

ΕΘΝΟΣ 21/5/13