Η σιωπή των γκάλοπ!

Πριν από λίγο καιρό παρακολουθούσα μια συζήτηση μεταξύ πολιτικών για το αν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει τις εκλογές. Ενας εξ αυτών υποστήριζε πως αν σταθεροποιηθεί η οικονομία και φανεί «φως στην άκρη του τούνελ», τότε η κυβέρνηση δεν θα έχει πρόβλημα. Οπότε ο συνομιλητής του απάντησε: «μπα, αν ξεφοβηθούν οι Eλληνες και πιστέψουν ότι γλιτώσαμε τη χρεοκοπία, τότε θα ψηφίσουν αυτόν που θα τους τάξει περισσότερα, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ».
Εντάξει, το επίπεδο των επιχειρημάτων μπορεί να είναι απλουστευτικό ή και αφελές. Ως πρόβλεψη ωστόσο έχουν μια γοητεία: τις επόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τις κερδίσει ή μπορεί πάλι και να τις χάσει! Κι αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να πούμε πολύ περισσότερα.
Η τρέχουσα «σοφία» βέβαια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «κολλήσει». Το λένε στην κυβέρνηση, το λένε οι πρώην σύντροφοι του κ. Τσίπρα -η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έχει καταρρεύσει, είπε ο κ. Αλαβάνος- το λένε ακόμα και τα στελέχη του, που αποδίδουν το φαινόμενο άλλα στην πολυγλωσσία και άλλα στο «καθεστωτικό» προφίλ που καλλιεργεί. Η εποχή που διέδιδαν ότι υπήρχαν «κρυφά γκάλοπ», τα οποία υποτίθεται ότι έδειχναν επερχόμενη αυτοδυναμία, παρήλθε οριστικά.
Eχει όμως κολλήσει; Oποιος υποστηρίζει κάτι τέτοιο, τότε ταυτόχρονα λέει πως για κάποιο λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να συνεχίσει να αυξάνει τη δύναμή του. Θα μπορούσε όμως να ισχύει και το αντίθετο: ότι στις εκλογές έπιασε κορυφή εκμεταλλευόμενος την οργή των ψηφοφόρων και από εδώ και πέρα θα ακολουθήσει η πτώση. Με άλλα λόγια, όσο πιθανή ήταν η άνοδος, τόσο πιθανή ήταν και η πτώση.
Αλλωστε η (τελευταία) δημοσκοπική του υποχώρηση συμπίπτει με τη χρεοκοπία της Κύπρου, γεγονός που θα μπορούσε να επιβεβαιώνει την άποψη ότι οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέχουν στην κριτική και ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να πείσει την πλειοψηφία των ψηφοφόρων. Αλλά για ποια δημοσκοπική υποχώρηση μιλάμε; Το ότι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στριφογυρίζουν κοντά στο 20%, με το συμπάθιο, το μόνο που λέει είναι ότι δεν λέει τίποτα.
Ούτε πολιτικά - άλλωστε στις προηγούμενες εκλογές, ως τον Φλεβάρη δεύτερο κόμμα ήταν η? ΔΗΜΑΡ. Ούτε στατιστικά - μιλάμε για διαφορές που δεν έχουν την παραμικρή αξία. Με άλλα λόγια αυτό τον καιρό μία σκασίλα έχουν οι ψηφοφόροι κι αυτή δεν είναι να πούνε ποιο κόμμα θα ψηφίσουν το 2014 ή το 2015.
Το πολιτικό σύστημα βέβαια αντιπαθεί την αβεβαιότητα και τα κόμματα θα συνεχίσουν να προσπαθούν να χτίζουν τις «αφηγήσεις» τους. Είναι ωστόσο φανερό ότι ένα μέρος της κοινωνίας έχει πάψει να ακούει, παρακολουθεί σιωπηλό, με οργή ή και απογοήτευση θαρρείς, άλλοτε έτοιμο να ξεσπάσει εναντίον όλων και άλλοτε αυτοκριτικό, κατανοώντας ότι αν δεν αλλάξουμε συμπεριφορές εμείς οι ίδιοι, δεν θα αλλάξει τίποτα.
Είναι αυτή η σιωπή που, παρά την όποια βελτίωση του κλίματος, πρέπει να μας κάνει επιφυλακτικούς. Το μόνο βέβαιο αυτή τη στιγμή είναι η αβεβαιότητα. Τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα ξεπέρασαν έναν σκόπελο, δεν έχουν καταφέρει όμως ακόμα να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά τις όποιες θετικές εξελίξεις στην οικονομία παρουσιάζοντας ένα δικό τους εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης.
Αν το επιτύχουν, θα είναι η πρώτη φορά στη νεότερη Ιστορία που θα βγούμε από μια τέτοια κρίση συντεταγμένα και δημοκρατικά. Πάντα -λόγω και της αβεβαιότητας στην Ευρώπη- με τον φόβο, όπως οι Γαλάτες, ότι μπορεί να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας. Επί το ελληνικότερον, να μας έρθει ο ουρανός σφοντύλι!

ΕΘΝΟΣ 20/5/13