Εμείς πάντως δεν γελάσαμε!

Ενα αστείο ήταν, μην το κάνουμε και θέμα. Κάπως έτσι απάντησε, αν κατάλαβα καλά, ο ΣΥΡΙΖΑ στην κριτική που του ασκήθηκε για την αναφορά στα γκουλάγκ από τον ομοϊδεάτη του Σλαβόι Ζίζεκ. Αναφορά που βρήκε ιδιαίτερα χιουμοριστική ο κ. Τσίπρας - τόσο που θεώρησε απαραίτητο και να χειροκροτήσει.
Εντάξει, αστείο, αλλά πολύ κρύο. Φαντάζεστε τι θα είχε γίνει αν ο κ. Σαμαράς ή ο κ. Βενιζέλος είχαν χειροκροτήσει ακροδεξιό φιλόσοφο που θα έλεγε να στείλουμε στο Aουσβιτς όποιον δεν στηρίζει την κυβέρνηση;
Το ότι ο κ. Τσίπρας δεν κατάλαβε αμέσως τη χοντράδα λέει πολλά για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ας μην ξεχνάμε ότι στις τάξεις του υπάρχει επισήμως σταλινική συνιστώσα και κορυφαία στελέχη του έχουν δημοσίως εκφράσει την υποστήριξή τους σε σταλινικές εκκαθαρίσεις - για παράδειγμα, στην πολιτιστική επανάσταση του Μάο. Λέει πολύ περισσότερα ωστόσο για τον ίδιο τον κ.Τσίπρα, ο οποίος για μία ακόμα φορά έδειξε ότι διαθέτει αντανακλαστικά επιπέδου φοιτητικού αμφιθεάτρου, όχι πολιτικού ηγέτη. Κι αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα.
Στον ΣΥΡΙΖΑ αυτόν τον καιρό έχει ξεκινήσει η μάχη των συνιστωσών - αν θα διαλυθούν ή όχι. Και η μάχη αυτή έχει επενδυθεί με απολύτως ψευδή πολιτικά χαρακτηριστικά. Ο κ. Τσίπρας, υποτίθεται, θέλει να επιδείξει «συστημική υπευθυνότητα» για να μπορέσει να κερδίσει τις εκλογές. Οι ακροαριστερές ή ριζοσπαστικές συνιστώσες, από την άλλη πλευρά, θέλουν να διατηρήσουν τον ρόλο της συνείδησης του κόμματος και να μην αφομοιωθούν στον (ΠΑΣΟΚογενή;) χυλό. Παραμύθια της Χαλιμάς.
Εχετε παρακολουθήσει μήπως καμιά πραγματικά πολιτική αντιπαράθεση στο ΣΥΡΙΖΑ; Οχι βέβαια. Ολα γίνονται σε επίπεδο ιδεολογίας και κωδικοποιημένων όρων - για παράδειγμα, «όχι πάση θυσία στο ευρώ» ή «ναι στη δραχμή». Τόσο μεγάλες διαφορές. Στο «διά ταύτα» όμως κανείς δεν έχει να πει τίποτα και πάντως τίποτα το διαφορετικό.
Το μόνο που παπαγαλίζουν από το πρωί έως το βράδυ στα κανάλια -που αποτελούν ίσως και την κύρια ενασχόληση πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ- είναι ότι θα πάμε στην ανάπτυξη με ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων και δημόσιες επενδύσεις. Κι όπως εξήγησε ο κ. Τσίπρας, τα λεφτά θα τα πάρουμε από τους πλούσιους και θα τα δώσουμε στους φτωχούς. Ποιος σοβαρός άνθρωπος πιστεύει ότι μπορεί έτσι να προχωρήσει μια χώρα;
Υπάρχει βέβαια εξήγηση για όλα αυτά. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κατά βάση ένα αριστερίστικο κόμμα που εκτινάχθηκε εκλογικά καθώς κατάφερε να εκμεταλλευτεί το κλίμα της δυσαρέσκειας των πολιτών. Τα περισσότερα στελέχη του ωστόσο δεν το βλέπουν έτσι. Θεωρούν ότι η ενίσχυση της δύναμής τους αποτελεί και δικαίωση των ιδεών τους - όλων των ιδεοληψιών περί του αληθινού σοσιαλισμού που κουβαλούν.
Τα περί «βίαιης ωρίμανσης» που έχουν λεχθεί από την ηγεσία του αποτελούν ουσιαστικά επικοινωνιακές ατάκες για να απαντηθεί η κριτική που γίνεται για την απουσία προτάσεων. Γιατί στην πραγματικότητα τα στελέχη του, πολύ απλά, δεν θέλουν να αλλάξουν.
Αντιθέτως θέλουν να κάνουν πραγματικότητα τα περιθωριακά τους οράματα. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι κάποιοι φλέρταραν με την ιδέα ποσόστωσης στα μέλη που γράφτηκαν στο κόμμα μετά το 2012: όχι και να μας μολύνουν οι οπορτουνιστές.
Και καλά δεν ήξεραν, δεν μπορούν να μάθουν; Σίγουρα μπορούν. Μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες για παράδειγμα. Ή αν βρεθούν σε θέσεις ευθύνης και αναμετρηθούν με την πραγματικότητα. Μόνο που τότε τα πράγματα μπορεί να γίνουν επικίνδυνα. Εδώ κάποιοι θεώρησαν την απεργία της ΟΛΜΕ ευκαιρία για κίνημα ανατροπής. Με την κυβέρνηση στα χέρια τους θα κάνουν πίσω; Εστω και χωρίς γκουλάγκ...

ΕΘΝΟΣ 22/5/13