Οστεο - πώρωση...

Πρώτο θέμα σε μια αγγλική εφημερίδα ήταν τα... αντιβιοτικά. Οχι η τιμή τους, αλλά ο κίνδυνος σε λίγα χρόνια να τα στερηθούμε καθώς αναπτύσσονται ανθεκτικά μικρόβια. Η επικεφαλής σύμβουλος ιατρός της κυβέρνησης μάλιστα έφτανε στα όρια της κινδυνολογίας: σε 20 χρόνια, προειδοποίησε, μπορεί να πηγαίνουμε στο νοσοκομείο για επέμβαση ρουτίνας και να χάνουμε τη ζωή μας από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.
Και αυτά πού; Στην Αγγλία, όπου τα αντιβιοτικά προϋποθέτουν αυστηρά συνταγή γιατρού, θέλουν όμως ακόμα πιο αυστηρές διαδικασίες. Κι αυτό παρά το ότι οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις μειώθηκαν κατά 80% την τελευταία δεκαετία - εξακολουθούν όμως να προκαλούν 5.000 θανάτους τον χρόνο, οι μισοί από βακτήρια ανθεκτικά στα αντιβιοτικά!
Μέσα στην κρίση, θα μου πείτε, τα αντιβιοτικά σε μάραναν. Αλλά βέβαια ακριβώς γι' αυτό. Από τη μια μεριά, βλέπετε, φωνάζουμε γιατί η φαρμακευτική δαπάνη πενταπλασιάστηκε, τα αντιβιοτικά όμως όπως είναι γνωστό εξακολουθούν να δίνονται σχεδόν ελεύθερα. Επειδή όμως θα θιγούν συμφέροντα εταιρειών και φαρμακοποιών, μόνο σποραδικές φωνές ακούμε αλλά επί της ουσίας τίποτα.
Και φυσικά τίποτα και από το υπουργείο Υγείας, που ποτέ δεν επεξεργάστηκε και πολύ περισσότερο δεν εφάρμοσε μια ολοκληρωμένη πολιτική για το θέμα. Αλλά και πάλι εδώ καταφέραμε να είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη που δεν μπόρεσε να περιορίσει το τσιγάρο -για τα συμφέροντα, υποτίθεται, των εστιατόρων και των μπουζουξίδικων τρομάρα μας-, με τις φαρμακευτικές θα τα βάλουμε;
Και μια και είμαστε στον χώρο της υγείας, κάθε χρόνο βγαίνουν οι συνδικαλιστές και διαμαρτύρονται -σωστά- για τα κλειστά κρεβάτια στις εντατικές, που κοστίζουν ζωές. Πότε όμως μας είπαν για τους χιλιάδες θανάτους από τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις;
Πότε μάθαμε τα πραγματικά στοιχεία -πέραν του ότι είμαστε μια χώρα με τις χειρότερες επιδόσεις στην Ευρώπη-, πότε μπήκαν συγκεκριμένοι στόχοι μείωσής τους και πότε αναζητήθηκαν ευθύνες από τους διοικητές; Στον πατριωτισμό ενός εκάστου χωρίς τον παραμικρό δημόσιο έλεγχο. Και μιλάμε για κάτι που δεν έχει απαραιτήτως κόστος, αλλά απαιτεί πειθαρχία και αυστηρή τήρηση των κανόνων.
Και δεν είναι μόνο τα νοσοκομεία. Προχθές έγινε γνωστό ότι προχωρούν οι διαδικασίες για την επιβολή προστίμου στη χώρα μας για τις παράνομες χωματερές που εξακολουθούν να υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα. Η διαδικασία έχει ενδιαφέρον. Τις κλείνουμε γιατί μας επιβάλλει πρόστιμο η Ευρώπη. Εχουμε όμως δει ποτέ εκδήλωση διαμαρτυρίας για το ότι δεν κλείνουν; Οχι βέβαια, διαμαρτυρόμαστε μόνο για το ότι ανοίγουν νόμιμες και με τις προβλεπόμενες υγειονομικές προδιαγραφές.
Για να μην πούμε για τις επενδύσεις. Αν πιστέψουμε όσους αντιδρούν στις ανεμογεννήτριες -δεν θα τους ονόμαζα οικολόγους- έχει περίπου αφανιστεί η ορνιθοπανίδα της χώρας και έχουν γίνει στέρφα τα γιδοπρόβατα.
Κι εκεί που βασίμως ωστόσο εγείρονται αντιρρήσεις, ο λόγος των επίσημων επιστημονικών φορέων ποτέ δεν αρκεί. Οταν το ΙΓΜΕ κινδύνευε να κλείσει, η κυβέρνηση ήταν υπό κατηγορία - όταν όμως οι εκτιμήσεις του δεν συμφωνούν μαζί μας, τότε πάει κι αυτό στο πυρ το εξώτερον.
Το καλύτερο πάντως το άφησα για το τέλος. Δεν ξέρω τι προτίθεται να κάνει ο εμίρης του Κατάρ και ασφαλώς θα πρέπει να σεβαστεί το περιβάλλον. Να μην αξιοποιηθούν τα νησιά των Εχινάδων όμως γιατί κάπου εκεί έγινε η ναυμαχία της Ναυπάκτου όπου «οι ενωμένοι ευρωπαϊκοί στόλοι καταναυμάχησαν τον οθωμανικό» και η θάλασσα είναι γεμάτη «ανθρώπινα κόκαλα και κουφάρια καραβιών»; Τρελαθήκαμε τελείως;

ΕΘΝΟΣ 13.3.13