Βελούδινο διαζύγιο

Το είχε υπονοήσει αρκετές φορές στο πρόσφατο παρελθόν. Για πρώτη φορά ωστόσο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος στην εναρκτήρια ομιλία του στο Συνέδριο το είπε τόσο καθαρά: κάποια στιγμή μέσα στο 2011 προτάθηκε στην Ελλάδα να αποδεχθεί ένα «βελούδινο διαζύγιο» με το ευρώ.
Ποιος μας το πρότεινε δεν είπε. Δεν χρειάζεται να είναι μάντης ωστόσο κάποιος για να το καταλάβει. Δεν ήταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που υποστήριζε από την πρώτη στιγμή το αντίθετο και δεν ήταν πιθανότατα η Γερμανία καθώς η κ. Μέρκελ, αν και εξέταζε όλα τα ενδεχόμενα, ήταν εξαρχής σκληρή αλλά και υποστηρικτική.
Ο πιο λογικός υποψήφιος είναι ο κ. Σόιμπλε, εκφράζοντας μια μερίδα του γερμανικού κατεστημένου που την αποτελούσαν πολιτικοί, βιομήχανοι αλλά και στελέχη της Κεντρικής Τράπεζας του Βερολίνου. Και η θέση τους ήταν ένα μείγμα οικονομικής ανάλυσης -ότι η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει- και πολιτικής σκοπιμότητας - να δοθεί δηλαδή ένα μάθημα στους απείθαρχους νότιους.
Η θέση αυτή μπήκε οριστικά στο ψυγείο κάποια στιγμή μέσα στο 2012, όταν η κ. Μέρκελ πείστηκε -όταν πια η κρίση χτύπησε και την Ιταλία- πως ήταν ένα ρίσκο που δεν άντεχε να πάρει. Κι έτσι ξαφνικά ο Α. Σαμαράς -μεταμορφωμένος είναι αλήθεια- από αποδιοπομπαίος τράγος της ευρωδεξιάς έγινε το αγαπημένο παιδί της Ανγκελα, που στήριξε και με επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα.
Δεν είναι απόλυτα σαφές γιατί ο κ. Βενιζέλος αποφάσισε να αποκαλύψει τώρα αυτή την πρόταση. Προφανώς για να δώσει το πραγματικό διακύβευμα των διαπραγματεύσεων, το πόσο κοντά δηλαδή ήμασταν στην έξοδο από την Ευρωζώνη και κατά συνέπεια γιατί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ακολούθησε τη συγκεκριμένη πολιτική.
Ετσι κι αλλιώς, η αποκάλυψη έρχεται στην κατάλληλη στιγμή να βάλει στοιχειωδώς μια νότα ρεαλισμού σε έναν πολιτικό διάλογο στον χώρο της Κεντροαριστεράς, που μοιάζει όλο και πιο πολύ να αποκόπτεται από την πραγματικότητα.
Πριν από λίγες εβδομάδες για παράδειγμα ορισμένοι επιφανείς πολιτικοί ζήτησαν να διώξουμε το ΔΝΤ, με ένα αστείο σκεπτικό, έτσι, για να κάνουν μπούγιο. Και προ ημερών η ΔΗΜΑΡ για τον ίδιο χωρίς αμφιβολία λόγο αλλά και για να φανεί ότι διαφέρει, ότι είναι πιο μαχητική, ζήτησε να θέσουμε θέμα αποζημίωσης για τον λάθος πολλαπλασιαστή.
Η συζήτηση για τον πολλαπλασιαστή είναι πια άγονη. Απλώς για την Ιστορία να πούμε ότι από το «λάθος» και μετά η Ελλάδα έχει πάρει πάνω από 100 δισεκατομμύρια επιπλέον σε δάνεια, το χρέος μειώθηκε μέσα στο 2012 κατά 62 δισεκατομμύρια, ο μέσος χρόνος εξόφλησής του από 2,5 χρόνια αυξήθηκε στα 16,5 χρόνια, δόθηκε περίοδος χάριτος και μειώθηκαν τα επιτόκια από 6% σε κάτω του 4%! Και έπονται ίσως και άλλα.
Αλλά βέβαια όλα αυτά δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Γιατί οι τοποθετήσεις κομμάτων και κινήσεων πάνω στην πρόταση συνεργασίας που έκανε το ΠΑΣΟΚ δεν γίνονται με στόχο τη διαμόρφωση μιας στρατηγικής που θα μας επιτρέψει να ξεφύγουμε από τη λιτότητα και από την επιτήρηση των δανειστών. Μοναδικό τους μέλημα μοιάζει να είναι η εσωτερική πολιτική σκακιέρα, τα προσωπικά σχέδια ενός εκάστου και η εκλογική τους επιβίωση.
Δεν γνωρίζουμε βέβαια ποια είναι και τα κίνητρα του κ. Βενιζέλου. Είναι όμως καιρός η συζήτηση να γίνει με όρους πολιτικούς, όχι μικροκομματικούς. Αν σ' αυτό συμβάλλει η αποκάλυψη για το πόσο κοντά φτάσαμε σε ένα βελούδινο διαζύγιο, τότε θα είναι κέρδος για όλους!

ΕΘΝΟΣ 4.3.13