Συνδικαλιστες στα καγκελα

Όσο πιο έντονα και μαχητικά διαμαρτύρονται οι πολίτες τόσο περισσότερο οφείλει να τους ακούει μια κυβέρνηση και να μην επιμένει να σταματήσουν πρώτα τις κινητοποιήσεις για να ξεκινήσει το διάλογο. Αυτό έγραφε πρόσφατα ένας από τους κορυφαίους φιλόσοφους της εποχής μας ο νομπελίστας οικονομολόγος Αμάρτυα Σεν επισημαίνοντας το προφανές. Ότι δηλαδή οι διαμαρτυρόμενοι συχνά αναγκάζονται να υιοθετήσουν ακραίες μεθόδους ακριβώς γιατί το πρόβλημά τους είναι μεγάλο.

Προφανώς δεν είχε υπ όψη του το Δρομοκαϊτιο. Γιατί βέβαια οι συνδικαλιστές του νοσοκομείου αποφάσισαν να χτίσουν «συμβολικά» την είσοδο και να μοιράσουν φασολάδα, μόνο και μόνο σαν επικοινωνιακό τρικ. Να πετύχουν δηλαδή την ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση που διεκδικούν.

Γιατί κατά τα άλλα και παρά τα πολύ σοβαρά προβλήματα του κλάδου, είναι γνωστό πως στις απεργίες των νοσοκομειακών η συμμετοχή είναι μικρή και ευτυχώς τα νοσοκομεία χάρη στην αυταπάρνηση των εργαζομένων δουλεύουν κανονικά. Όσο για το πόσο συμβολικό και τι ακριβώς συμβολίζει το χτίσιμο της κύριας εισόδου ενός νοσοκομείου, ο καθένας μπορεί να το κρίνει.

Τα ίδια θα μπορούσαν να υποστηριχθούν και για την κατάληψη του μηχανογραφικού της ΔΕΗ. Εδώ ο στόχος όπως μας ανακοίνωσαν οι συνδικαλιστές της εταιρείας ήταν εξ αρχής πολιτικός- επικοινωνιακός. Να βρεθούν στοιχεία και να καταγγελθεί σκάνδαλο με μεγαλο-ιδιοκτήτες που κρύβουν τα τετραγωνικά του σπιτιού τους για να μην πληρώνουν τον φόρο που αναλογεί..

Το θέμα είναι σοβαρό και αν ισχύει ή αν υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι μπορεί να ισχύει, τότε θα πρέπει άμεσα να παρέμβει το ΣΔΟΕ και ο εισαγγελέας. Αυτό θα έπρεπε να είχε κάνει από την πρώτη στιγμή και η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Να κάνει δηλαδή μηνυτήρια αναφορά και να καταθέσει ότι στοιχεία έχει στον εισαγγελέα.

Γιατί καθόσον γνωρίζω κανείς δεν έχει αναθέσει ανακριτικές αρμοδιότητες στον κ. Φωτόπουλο. Κι όχι χωρίς λόγο. Ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ βλέπετε έχει την δική του πολιτική και συνδικαλιστική ατζέντα και τα στοιχεία που αποκαλύπτει έχουν σαν μοναδικό σκοπό να την προωθήσουν.

Με δυο λόγια δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία και θυμάται τα σκάνδαλα επιλεκτικά όταν συγκρούεται με την διοίκηση ή την κυβέρνηση. Γιατί κατά τα άλλα όταν το χρήμα ρέει κανονικά ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Προφανώς δεν ισχύει το ίδιο για τους εργαζόμενους στον Σκαραμαγκά. Κι εκεί είχαμε μια ακραία κινητοποίηση, το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν ωστόσο- και άνεργοι και απλήρωτοι- είναι πολύ σοβαρό. Τους δίνει όμως το δικαίωμα να μπουν στο Πεντάγωνο;

Είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει κάποτε να το αντιμετωπίσουμε σοβαρά και όχι ανάλογα με το πώς μας συμφέρει- στην αντιπολίτευση κατεβαίνουμε με τους διαδηλωτές , στην κυβέρνηση με τα ΜΑΤ.

Αυτός είναι ο βασικός λόγος που δεν έχουμε καταφέρει να συμφωνήσουμε στα στοιχειώδη –τις πορείες των 100 ατόμων π.χ. που κλείνουν τους δρόμους- και σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια κλιμάκωση που επιτρέπει ακόμα και σε μικρές μειοψηφίες να παραλύουν σοβαρές λειτουργίες του κράτους.

Δεν είναι λύση βέβαια να σέρνονται οι συνδικαλιστές στα δικαστήρια. Αν δεν υπάρχουν κάποια όρια όμως –και τα όρια τα ορίζει ο νόμος- τότε μαζί με τον ανακριτή Φωτόπουλο θα πρέπει να δεχθούμε και τον αστυνόμο Μιχαλολιάκο. Ομολογώ και τα δύο μου προκαλούν τρόμο!

ΕΘΝΟΣ 10/10/12