Ποιος είναι ο προβοκάτορας;

Με τον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε και να συμφωνήσει κανείς ότι αποτελεί επικίνδυνη επιλογή για τις πολιτικές ελευθερίες η δίωξη στελέχους του για «ηθική αυτουργία» στην επίθεση των κουκουλοφόρων κατά των μεταλλείων χρυσού. Το μείζον που προέκυψε, ωστόσο, δεν είναι οι ποινικές ευθύνες του συγκεκριμένου στελέχους αλλά οι τεράστιες πολιτικές ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ και η πραγματικά επικίνδυνη σχέση του με τη βία.
Γιατί βέβαια η ανακοίνωση της καταδίκης των γεγονότων χάνει τη σημασία της όταν για μήνες τώρα -όπως με ανατριχιαστική λεπτομέρεια καταγράφεται στη μηνυτήρια αναφορά του κ. Πάχτα- στην περιοχή διεξάγεται ένας άτυπος ανταρτοπόλεμος με εμπρησμούς και επιθέσεις κατά πολιτών που μόνο στόχο έχουν να τρομοκρατήσουν όποιον διαφωνεί με τη διακοπή των εργασιών εξόρυξης.
Από αυτόν τον πόλεμο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πάρει την παραμικρή απόσταση. Με μεταφερόμενους διαδηλωτές, μάλιστα, αποτελεί έναν από τους βασικούς παράγοντες που η αντιπαράθεση έχει πάρει αυτές τις διαστάσεις. Οσο για τη βουλευτή του, περίπου δικαιολόγησε την τελευταία βαρβαρότητα λέγοντας ότι «οι αποικιοκρατικές πρακτικές της εταιρείας και των ντόπιων συνεταίρων της, όπως και η βίαιη κρατική καταστολή που έχουν βιώσει οι κάτοικοι προκαλούν ανεξέλεγκτες καταστάσεις όπως το χθεσινοβραδινό γεγονός».
Λίγες ημέρες νωρίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πρωταγωνιστήσει και σε ένα ακόμα βίαιο γεγονός, μικρότερης εμβέλειας είναι αλήθεια, όταν νεολαίοι του εισέβαλαν στο προσωπικό -όχι στο υπηρεσιακό- γραφείο του γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών κ. Μέργου. Το κατέλαβαν -«συμβολικά» πάντα- και κρέμασαν πανό με συνθήματα εναντίον του για τις δηλώσεις του περί κατώτατου μισθού. Ακολούθησε, την επόμενη ημέρα, απειλητική επιστολή με σφαίρα - όχι από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βέβαια.
Θα ήταν άτοπο να αναρωτηθεί κανείς αν σε περίπτωση που είχαν γίνει κυβέρνηση θα έκαναν τα ίδια; Αν θα έστελναν τους νεολαίους τους σε όποιον διαφωνούσαν να τον προπηλακίσουν μέσα στο γραφείο του; Μήπως και στο σπίτι του; Και θα του παρείχαν την προστασία της Αστυνομίας ή θα έβαζαν τα ΜΑΤ να τον συλλάβουν έτσι και προσπαθούσε να διώξει τους διαδηλωτές;
Υπερβολές; Καθόλου, γιατί έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα κόμμα που υιοθετεί κάθε είδους ακτιβίστικες πρακτικές και επιπλέον έχει μια εντυπωσιακή άνεση, το ίδιο γεγονός τη μία φορά να το χαρακτηρίζει προβοκάτσια, την άλλη αναπόφευκτό αποτέλεσμα της λαϊκής οργής και την επομένη να λέει ότι πραγματική βία είναι η λιτότητα και η ανεργία.
Παραδόξως την καλύτερη και πιο προωθημένη περιγραφή αυτής της στάσης την έδωσε μια νεοφώτιστη στο κόμμα, η κ. Σακοράφα, η οποία σε πρόσφατη ομιλία της στην Κεντρική Επιτροπή επιτέθηκε στον κ. Τσίπρα για το ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις και την επιστράτευση στο Μετρό πιάστηκαν απροετοίμαστοι και «δεν άνοιξε μύτη», την ώρα που είναι λογικό «δίπλα μας ο θυμός, η οργή και η αγανάκτηση να καίει το σύμπαν».
Κι αφού αναρωτιέται πού ήταν τα δεκάδες χιλιάδες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και γιατί δεν πήγαν στο αμαξοστάσιο, προσθέτει: «Ας πούμε λοιπόν ότι αυτά αποτελούν τη χρυσή εφεδρεία? για κάποια άλλη πιο ώριμη στιγμή»! Από τώρα πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να βρεθεί «στον δρόμο (εκεί που) πολιτικοποιείται η σύγκρουση», αλλιώς -σημειώνει- δεν θα μιλάμε για ανατροπή αλλά για διαδοχή.
Να τα πάρουμε τοις μετρητοίς; Να θεωρήσουμε ότι τα περί κατοχικής κυβέρνησης, δωσίλογων και Τσολάκογλου τα εννοούν; Οτι περιμένουν την πιο ώριμη στιγμή; Μήπως θεωρηθούμε προβοκάτορες;

ΕΘΝΟΣ 21/2/13