Απομονώνοντας τον φασισμό!

Η πιο ανατριχιαστική είδηση του Σαββατοκύριακου ήταν χωρίς αμφιβολία η εισβολή μελών της Χρυσής Αυγής στο νοσοκομείο της Τρίπολης με στόχο αποκλειστικές νοσοκόμες που δούλευαν χωρίς άδεια. Η αποπομπή της διοικήτριας ήταν το ελάχιστο που μπορούσε να γίνει. Το ερώτημα είναι γιατί δεν επενέβη ο εισαγγελέας, όχι μόνο για την αντιποίηση αρχής αλλά και για τον κίνδυνο στον οποίο ενδεχομένως εκτέθηκαν ασθενείς - ιδίως όσοι στερήθηκαν τις υπηρεσίες των νοσοκόμων.
Εξίσου ανατριχιαστική βέβαια ήταν και η δικαιολογία που επικαλέστηκε εκπρόσωπος της οργάνωσης. Εκεί που δεν υπάρχει το κράτος, το βοηθάμε να κινητοποιηθεί και να κάνει τη δουλειά του, ισχυρίστηκε. Ενα κόμμα που προκαλεί ευθέως με το πρόσχημα ότι δεν υπάρχει κράτος, για να επιβάλλει τον δικό του δήθεν νόμο εμπνευσμένο από τα πογκρόμ.
Λένε βέβαια ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα και η εικόνα των νεαρών οπαδών της με τα «εγέρθητος» και τα παραφθαρμένα στρατιωτικά παραγγέλματα έχει κάτι από Χατζηχρήστο σε κωμική επιθεώρηση. Δεν παύει να είναι ανατριχιαστική και εξαιρετικά επικίνδυνη. Τα περιστατικά βίας, οι δολοφονικές ρατσιστικές επιθέσεις, καθώς και οι συλλήψεις οπαδών της που οπλοφορούν δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας.
Και βέβαια δεν χρειαζόμασταν την επίσκεψη των Γερμανών νεοναζί στη Βουλή, όπου φωτογραφήθηκαν με τον αρχηγό του κόμματος, για να συνειδητοποιήσουμε τη ναζιστική ιδεολογία της οργάνωσης. Τη διαφημίζουν οι ίδιοι καθημερινά, όχι μόνο με τις θέσεις τους αλλά και με τις πράξεις τους.
Δυστυχώς έχει ήδη φανεί πως η καταγγελία δεν επαρκεί. Οσο και αν εξορκίζουμε το κακό, αυτό αποδεικνύεται ανθεκτικό. Κι όσες αντιφασιστικές συγκεντρώσεις και αν γίνουν, λίγο θα επηρεάσουν τα πράγματα, όπως μας έχει δείξει και η Ιστορία. Ενδεχομένως και να τρέφονται από όλα αυτά, καθώς ενισχύουν το αντισυστημικό τους προφίλ και καρπώνονται τον θυμό εναντίον των πολιτικών.
Οχι φυσικά ότι θα πρέπει να περιορίσουμε την προσπάθεια ιδεολογικής απομόνωσης των νεοναζί. Είναι και αυτή αναγκαία, όμως ακόμα περισσότερο αναγκαία είναι η εφαρμογή του νόμου, όταν αυτός παραβιάζεται. Κανείς δεν θα πρέπει ατιμώρητος να μπορεί να μπαίνει σε ένα νοσοκομείο και να προκαλεί ή να δημιουργεί επεισόδια σε βάρος μεταναστών ή να καταστρέφει περίπτερα κομμάτων ή βέβαια να κυκλοφορεί με σουγιάδες και ρόπαλα.
Ομως το μείζον είναι να απαντηθούν τα προβλήματα που έθρεψαν το φαινόμενο. Και είναι πολλά. Αν, για παράδειγμα, συμφωνούμε ότι ένα από τα πιο βασικά ήταν η έκρηξη της εγκληματικότητας και της αίσθησης ανομίας κυρίως στο κέντρο της Αθήνας, τότε η αποκατάσταση της τάξης είναι ένα από τα βασικά προαπαιτούμενα της αντιμετώπισης του φαινομένου.
Δυστυχώς δεν είναι πια το μόνο. Είναι φανερό ότι η άνοδος της Χρυσής Αυγής έχει άμεση σχέση και με την οικονομική κρίση. Οπως είπε και ο ηγέτης των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών που επισκέφτηκε την Αθήνα, Πέερ Στάινμπρουκ, όταν ένας στους δύο νέους είναι άνεργος, τι να σκέφτεται για τη δημοκρατία, την Ευρώπη ή την αξιοπιστία της πολιτικής; Και βέβαια το ίδιο ισχύει και για τον συνταξιούχο που έβαλε τις αποταμιεύσεις του σε ένα ακίνητο και καλείται σήμερα να πληρώσει φόρο από ένα εισόδημα που πλέον δεν έχει.
Σε μόνο ένα θέμα είναι αναγκαία η «αντιφασιστική ενότητα» που σήμερα όλοι μοιάζει να επικαλούνται. Οχι στο πώς αντιμετωπίζουμε τη Χρυσή Αυγή, αλλά στο πώς αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον. Εχει πληγωθεί αρκετά η δημοκρατία μας, τουλάχιστον ας μην την εξευτελίζουμε και με τη συμπεριφορά μας.

ΕΘΝΟΣ 11/2/13