Τι λέτε, κ. καθηγητά;

Η συζήτηση στην τηλεόραση κυλούσε ήρεμα. Οι καλεσμένοι πολιτικοί δεν διέκοπταν ο ένας τον άλλο κι ακόμα μιλούσαν με επιχειρήματα, πράγμα σπάνιο. Ωσπου ο παρουσιαστής ολοκληρώνοντας, όπως συνηθίζουμε να λέμε, στράφηκε χωρίς την παραμικρή δόση ειρωνείας στον τελευταίο καλεσμένο: «Εσείς, κύριε καθηγητά, τι λέτε;».
Τι ήταν να το πει; Ο κύριος καθηγητής πήρε τον λόγο και, με εκείνο το αγέρωχο ύφος που μόνο η σιγουριά της γνώσης δίνει, άρχισε να αναπτύσσει τις απόψεις του για το πώς θα ξεπεραστεί η κακοδαιμονία του πολιτικού μας συστήματος.
Η λύση είναι απλή. Θα καταγράφουμε τι λένε οι πολιτικοί κι αν μετά την εκλογή τους άλλα λένε ή άλλα κάνουνε, τότε θα παραπέμπονται ευθύς στη δικαιοσύνη! «Κόκαλο» οι καλεσμένοι. Κι επειδή διαισθάνθηκε ένα κάποιο κλίμα δυσπιστίας, προσέθεσε. Επιστημονικά η παρακολούθηση είναι απλή υπόθεση. Επιστημονικά.
Κι έτσι σε μια άσημη πρωινή εκπομπή ένας Ελληνας καθηγητής πανεπιστημίου κατέθεσε την αποφασιστική συμβολή του στην ανατροπή της τρέχουσας συνταγματικής και πολιτικής θεωρίας.
Γιατί, αν και απλός δημοσιογράφος, είμαι σε θέση να καταθέσω ότι αυτή την άποψη, ιδιοφυή στην απλότητά της, δεν την είχε σκεφτεί κανείς μέχρι τώρα από όλους αυτούς τους δήθεν σοφούς της αλλοδαπής. Κρίμα που θα πάει χαμένη - φοβάμαι πως ούτε η Οξφόρδη ούτε το Χάρβαρντ παρακολουθούν ελληνική τηλεόραση. Ενας άλλος καθηγητής, επιμελέστερος αυτός, προνόησε να καταθέσει τις απόψεις του γραπτώς. Το ζήτημά του ήταν ο «πολλαπλασιαστής», για τον οποίο ζήτησε τη σύσταση διεθνούς επιτροπής εμπειρογνωμόνων και κατόπιν διεκδίκηση αποζημίωσης από όσους διέπραξαν το λάθος.
Προφανώς εδώ τα ζητήματα είναι πολλά. Πρώτον, πού θα προσφύγουμε - γιατί Διεθνές Δικαστήριο Επιστημονικών Λαθών δεν προβλέπεται. Δεύτερον, πώς θα ζητήσεις αποζημίωση από κάποιον που σου δίνει, δεν σου παίρνει λεφτά. Τρίτον, τι θα συμβεί αν προκύψουν επιστημονικές διαφωνίες.
Τέταρτον και κυριότερον αν μας πουν -το είπε ουσιαστικά ο Ευρωπαίος επίτροπος κ. Ολι Ρεν- ότι στη μεγαλύτερη ύφεση, στο λάθος του πολλαπλασιαστή δηλαδή, συνέβαλαν εξωφρενικές δηλώσεις πολιτικών ή καθηγητών που προκάλεσαν σύγχυση και ανησυχία, θα ζητήσουμε αποζημίωση και από αυτούς; Δύσκολα πράγματα. Ισως να γίνει κοινή δικογραφία με την ΕΛΣΤΑΤ - μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει.
Ο τρίτος καθηγητής έβαλε στο στόχαστρο τον «νεοφιλελευθερισμό» που υποτάσσει τη Δημοκρατία στις αγορές. Κι ως εδώ καλά, να το συζητήσουμε. Μαζί όμως να συζητήσουμε εάν φταίει ο «νεοφιλελευθερισμός» για τα χάλια μας ή το μεγάλο πάρτι για το οποίο τώρα κανείς δεν γνωρίζει τίποτα.
Στον δρόμο ωστόσο η μπάλα πήρε το ίδιο το κράτος δικαίου, για το οποίο γράφει τα εξής ενδιαφέροντα: «Τα συντάγματα, τα αναπαλλοτρίωτα ατομικά δικαιώματα και η αυστηρή διάκριση των εξουσιών αποσκοπούν πριν από όλα στην απάλυνση του τρόμου των κρατούντων μπροστά στη δημοκρατική απροσδιοριστία». Ακούγεται λίγο βαθυστόχαστο, σε απλά ελληνικά όμως θα μπορούσε και να λέει ότι στο όνομα του λαού όλα επιτρέπονται.
Σε τι αντιδημοκρατικά εκτρώματα θα μπορούσε να οδηγήσει μια τέτοια άποψη μπορεί ο καθένας μας να φανταστεί. Για να μην απεραντολογούμε και να μην κάνουμε την τρίχα τριχιά, να υπενθυμίσουμε ότι πολλά από όσα έγιναν στην Ελλάδα την τελευταία τριακονταετία -τα ρουσφέτια, το κομματικό κράτος, τα συντεχνιακά προνόμια- στο όνομα του λαού έγιναν και συχνά με την απόλυτη και ενθουσιώδη επιδοκιμασία του.
Πάντως, μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. Επιστημονικά τα έχουμε λύσει τα προβλήματά μας!

ΕΘΝΟΣ 19/2/13