Σύνταξη στα 85!

Οταν είσαι ο πρώτος Πάπας που παραιτείται ύστερα από κάποιους αιώνες και ο πρώτος που το κάνει επειδή δηλώνει ότι δεν αντέχει πλέον, είναι φυσικό το βάρος να πέφτει στην αποχώρηση. Ενας (πνευματικός) πατέρας, βλέπετε, δεν παύει ποτέ να είναι πατέρας. Εκτός κι αν το θεωρεί σαν μια εργασία με ανάλογες απαιτήσεις όπως -περίπου- κι όλες οι άλλες. Οπότε, βέβαια, το ερώτημα δεν είναι το ότι έφυγε, αλλά το ότι έμεινε έως τα 85 του χρόνια - 20 χρόνια, δηλαδή, μετά το επίσημο έτος συνταξιοδότησης των κοινών θνητών. Αλήθεια, όμως, πότε (πρέπει να) σταματάμε να δουλεύουμε;
Ολα δείχνουν ότι τα τελευταία χρόνια συντελείται μια αθόρυβη επανάσταση. Ο ανεπτυγμένος, κυρίως, κόσμος κατοικείται όλο και περισσότερο από ηλικιωμένους που δεν θέλουν και ενδεχομένως δεν μπορούν να εγκαταλείψουν την εργασία.
Τα στοιχεία είναι ξεκάθαρα: οι γεννήσεις πέφτουν και το προσδόκιμο ζωής συνεχώς ανεβαίνει. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, το 1974 ήταν λίγο κάτω από τα 73 χρόνια και σήμερα ξεπερνά τα 80 - κι ανάλογες ήταν οι τάσεις και στις υπόλοιπες χώρες στη Δύση.
Αυτό βέβαια σημαίνει ότι ένας συνταξιούχος που βγήκε με 35ετία το 2009, στα 62 του χρόνια, θα περίμενε ότι θα περάσει μια δεκαετία στη σύνταξη. Σήμερα όμως προσβλέπει σε μια 20ετία και μάλιστα με πολύ καλύτερη υγεία, άρα και δυνατότητες να παραμείνει ενεργός. Είκοσι χρόνια να μην κάνεις τίποτα όμως, ακόμα και αν αγαπάς την πρέφα, είναι πολύ. Κι ύστερα οι περισσότερες συντάξεις δεν σου επιτρέπουν πια να ζήσεις αξιοπρεπώς κι οι αποταμιεύσεις, αν υπάρχουν, δεν καλύπτουν εικοσαετία.
Ετσι, στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, το 80% της γενιάς του '60 δηλώνει ότι θα συνεχίσει να δουλεύει και μετά τα 65 και το ίδιο συμβαίνει και στην Ευρώπη. Το θρυλικό σκαθάρι, ο σερ, πια, Πολ Μακ Κάρτνεϊ, στα 71 του χρόνια πήρε προ ημερών το 17ο του «Grammy», ο συνομήλικός του σερ Αλεξ Φέργκιουσον κυριαρχεί στον χώρο του ποδοσφαίρου, ενώ η βασίλισσα Ελισάβετ, λίγο μεγαλύτερη από τον Πάπα, γιόρτασε πέρσι τη διαμαντένια επέτειό της στον θρόνο της Αγγλίας!
Οχι ότι πάμε πίσω στην Ελλάδα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας διανύει αισίως την ένατη δεκαετία του, ενώ ο μεγαλύτερός του Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ετοιμάζεται για την παρουσίαση του νέου του βιβλίου.
Εχει ενδιαφέρον ότι το 90% των ερωτηθέντων που δουλεύουν πάνω από τα 65 τους χρόνια δήλωσε ευχαριστημένο που δουλεύει κι αυτό, η ικανοποίηση δηλαδή από την εργασία και το να αισθάνονται χρήσιμοι φαίνεται πως είναι, μαζί με το οικονομικό, από τους βασικούς λόγους της επιλογής τους.
Σε αρκετές περιπτώσεις συνεχίζουν τη δουλειά που έκαναν - η πείρα σε ορισμένα επαγγέλματα έχει ζήτηση. Συχνά, όμως, αρχίζουν δεύτερη καριέρα. Και οι στατιστικές δείχνουν ότι αν ανοίξουν δική τους επιχείρηση έχουν σημαντικά μεγαλύτερες πιθανότητες να πετύχουν από τους νέους. Υπάρχει μάλιστα και ειδική κατηγορία - αυτοί, λένε, που θέλουν να διαψεύσουν τον Σκοτ Φιτζέραλντ που έγραψε ότι δεύτερη πράξη υπάρχει μόνο στο θέατρο, όχι στη ζωή.
Το να συνεχίσουν να δουλεύουν έχει προφανή οφέλη και για την οικονομία βέβαια. Τα ασφαλιστικά συστήματα σχεδιάστηκαν με άλλα δημογραφικά δεδομένα, ενώ και το κόστος της υγείας υπολογίζεται (στις ΗΠΑ) στα 300.000 δολάρια πλέον στη διάρκεια της ζωής μας.
Τόπο στα νιάτα, λοιπόν, αλλά μην υποτιμάτε και τα περήφανα γηρατειά. Και θέλουν και μπορούν!

ΕΘΝΟΣ 16/2/13