Το ρίσκο του κ. Στουρνάρα!

Bέβαιος και μάλιστα 100% ότι το 2013 θα είναι το τελευταίο έτος της ύφεσης εμφανίστηκε στις τελευταίες συνεντεύξεις του για την οικονομία ο υπουργός Γιάννης Στουρνάρας. Πρόκειται χωρίς αμφιβολία για μια πρόβλεψη υψηλού πολιτικού ρίσκου. Αν δικαιωθεί, τότε η κυβέρνηση θα έχει ουσιαστικά πετύχει στο έργο της. Αν όχι, τότε θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα εξαιρετικά σοβαρό πολιτικό πρόβλημα.
Αυτό βέβαια το καταλαβαίνει πολύ καλά ο κ. Στουρνάρας. Ο οποίος τον τελευταίο καιρό μοιάζει να πολιτεύεται με άγνοια κινδύνου. Επιμένει στην άτεγκτη εφαρμογή του προγράμματος και των μεταρρυθμίσεων προκαλώντας κριτική από τους βουλευτές της ΝΔ. Καταλογίζει ευθύνες στη διακυβέρνηση Καραμανλή βάζοντας απέναντί του τους καραμανλικούς, που έχουν ξεκινήσει βεντέτα εναντίον του. Ταυτόχρονα όμως δεν διστάζει να καυτηριάσει και τις καθυστερήσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου το 2009.
Κατά μία έννοια είναι αυτό ακριβώς που περιμένουμε από έναν υπουργό των Οικονομικών σε καιρό κρίσης: αποφασιστικότητα να περάσει τα δύσκολα μέτρα που χρειάζονται. Ο κ. Στουρνάρας την έχει. Και θεωρεί ότι θα δικαιωθεί όχι από το αν θα τηρήσει τις ισορροπίες με το κομματικό κατεστημένο, αλλά από το αν θα επιτύχει η οικονομική πολιτική. Η εκτίμηση του κ. Στουρνάρα για την ανάκαμψη της οικονομίας στο τέλος του 2013 στηρίζεται κυρίως στην αλλαγή του κλίματος για την Ελλάδα στο εξωτερικό.
Οπως εξηγούν όμως στο υπουργείο, παρατηρούνται ήδη ανάλογα «πρόδρομα» σημάδια με αυτά που είχαμε στη δεκαετία του '90, όταν η ελληνική οικονομία είχε πάλι καταφέρει να ξεφύγει από τον κίνδυνο χρεοκοπίας. Σημειώνουν ιδιαίτερα την πτώση των «σπρεντ», όπως και το σχετικά χαμηλό επιτόκιο με το οποίο κατάφερε να δανειστεί από τις αγορές ο ΟΤΕ - επιτόκιο επιπέδου Πορτογαλίας. Αλλά βέβαια όλοι ξέρουμε ότι τα «σπρεντ» είναι αναξιόπιστοι δείκτες: σήμερα πέφτουν, αύριο ανεβαίνουν πάλι. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον λοιπόν έχουν τα πραγματικά στοιχεία που εκτιμάται ότι θα αντιστρέψουν την πορεία στην οικονομία. Και είναι πολλά.
Πρώτον, η καλή πορεία των δημόσιων οικονομικών, καλύτερη από τις προβλέψεις, και μαζί ο μηδενισμός του εξωτερικού ελλείμματος όχι μόνο μέσα από τη μείωση των εισαγωγών αλλά και την αύξηση των εξαγωγών.
Δεύτερον, οι ενέσεις στην οικονομία που θα αντισταθμίσουν εν μέρει τη λιτότητα, από την εξόφληση ληξιπρόθεσμων χρεών 8 δισεκατομμυρίων, τα δάνεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων που επιτέλους προχωράνε, τις αποκρατικοποιήσεις αλλά και τη μείωση των τόκων που πληρώνουμε μετά το τελευταίο κούρεμα του χρέους.
Τρίτον, η βελτίωση της ρευστότητας που θα προκύψει από την ανακεφαλαιοποίηση αλλά κυρίως από τη διαφαινόμενη επιστροφή των καταθέσεων. Είναι ενδεικτικό ότι στο πρώτο 6μηνο του '12 έφυγαν λόγω της πολιτικής αβεβαιότητας και των απανωτών εκλογών περίπου 20 δισεκατομμύρια ευρώ. Ηδη τα 15 δισεκατομμύρια έχουν επιστρέψει - μόνο τον Δεκέμβριο η αύξηση των καταθέσεων ξεπέρασε το 5%! Και το λάθος του ΔΝΤ; Αυτό πράγματι μπορεί να αποδειχθεί η καταστροφή μας. Οχι τόσο γιατί μας οδήγησε σε μεγαλύτερη ύφεση. Και με τον σωστό πολλαπλασιαστή οι πολιτικές συνθήκες ήταν τέτοιες που κατά πάσα πιθανότητα την ίδια λιτότητα θα είχε ζητήσει η κ. Μέρκελ.
Αλλά γιατί αποτελεί μια καλή ευκαιρία για πολλούς να αντιστρέψουν την πραγματικότητα. Κι αντί να αναζητήσουμε τους πραγματικούς λόγους που έπεσε έξω το πρόγραμμα -η τιμωρητική λιτότητα που μας επιβλήθηκε αλλά και οι δικές μας παλινωδίες, η πολιτική όξυνση, η παράλυση της διοίκησης, τα επεισόδια που έκαναν τον γύρο του κόσμου, η αβεβαιότητα για την παραμονή μας στο ευρώ- μπορεί να βρούμε άλλοθι για να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.

ΕΘΝΟΣ 5/2/13