Τα παιχνιδια του κ.Τομσεν

Το σκοτάδι, λένε, είναι πιο βαθύ λίγο πριν ξημερώσει. Έτσι και οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα αποκτούν την μεγαλύτερη ένταση λίγο πριν την τελική συμφωνία. Όμως αυτή την φορά, όπως και πριν λίγους μήνες στην κυβέρνηση Παπαδήμου, την ένταση την δημιουργεί κυρίως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το οποίο συμπεριφέρεται σαν να θέλει να τινάξει την συμφωνία στον αέρα.

Το αντικείμενο της διαφωνίας σήμερα είναι οι περικοπές των λειτουργικών δαπανών ύψους 2.5 δις. Ευρώ τις οποίες αρνείται να αποδεχθεί το ΔΝΤ. Τις θεωρεί μη ρεαλιστικές και  επιμένει να γίνουν πρόσθετες μειώσεις μισθών και συντάξεων πέραν των ορίων ανοχής που έχει θέσει το οικονομικό επιτελείο.

Η στάση αυτή του ΔΝΤ γεννά βέβαια υποψίες για το ποιος είναι ο πραγματικός του στόχος. Γιατί συνήθως πίσω από μια τέτοια σκληρή στάση κρύβεται μια δεύτερη ατζέντα. Στην προκειμένη περίπτωση το ενδεχόμενο να ζητηθεί από τους ευρωπαίους να κουρέψουν και το επίσημο χρέος, τα ομόλογα δηλαδή που έχει στα  χέρια της η Ευρωπαϊκή Τράπεζα και τα δάνεια από τα κράτη μέλη.

Στην κυβέρνηση θεωρούν ότι πρόκειται για ένα δώρο από τον κ. Τόμσεν βουτηγμένο σε δηλητήριο. Γιατί βέβαια φοβούνται πώς αν ανοίξει τέτοιο θέμα στο Γιούρογκρουπ, αν δηλαδή η Ελλάδα ζητήσει ευθέως και άλλα χρήματα, κινδυνεύει να ναυαγήσει όλη η συμφωνία και να βρεθούμε εκτός ευρώ.

Επισημαίνουν μάλιστα ότι στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας απαγορεύεται ρητά από το καταστατικό της να αποδεχθεί τέτοιες ζημιές. Όσο για τα κράτη μέλη, μετά και την επίθεση φιλίας που μας έχουν κάνει τις τελευταίες εβδομάδες, θα έχουν την τέλεια δικαιολογία για να πουν «εμείς κάναμε ότι μπορούσαμε».

Αξίζει ακόμα να σημειωθεί ότι ανάλογη τακτική είχε ακολουθήσει ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ και στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για το δεύτερο μνημόνιο. Τότε αφού είχαν σχεδόν κλείσει οι συμφωνίες, εμφάνισε μια νέα πρόβλεψη του ΔΝΤ για το χρέος το 2020 και επέμενε σε πρόσθετες περικοπές γιατί όπως έλεγε δεν θα ήταν  βιώσιμο. Είχε μάλιστα προτείνει επιμήκυνση του προγράμματος κατά ένα χρόνο - κάτι που και πάλι μεταφραζόταν σε πρόσθετα χρήματα από την Ευρώπη.

Ήταν η εποχή  που στο ΔΝΤ οι εκπρόσωποι των υπολοίπων χωρών εκτός Ευρώπης είχαν εκφράσει έντονες επιφυλάξεις για την σκοπιμότητα του δανεισμού της (πλούσιας) Ελλάδας την ώρα που άλλες χώρες στον τρίτο κόσμο λιμοκτονούν.

Η κυβέρνηση βέβαια εκτίμησε ότι ένα τέτοιο αίτημα στο παρά 5 αποτελούσε νάρκη στις διαπραγματεύσεις και αναζήτησε άλλες λύσεις. Τελικά το αδιέξοδο ξεπεράστηκε με το καλύτερο τρόπο, με μεγαλύτερο κούρεμα των ιδιωτικών ομολόγων, ύστερα και από τις έντονες πιέσεις της Γερμανίας. ( Σήμερα ο κ. Τσίπρας , άθελά του ίσως, υιοθετεί τη θέση του ΔΝΤ κατηγορώντας την τότε κυβέρνηση γιατί δεν πήρε την επιμήκυνση. Μόνοι κερδισμένοι φυσικά θα είχαν βγει οι ιδιώτες ενώ η Ελλάδα θα είχε χάσει  την δυνατότητα να ζητήσει τώρα την διετή επιμήκυνση).

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι καθόλου σαφές πώς θα ξεπεραστεί το νέο αδιέξοδο. Κι είναι προφανές ότι βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη στιγμή. Περιθώρια καθυστερήσεων δεν υπάρχουν καθώς η αβεβαιότητα βυθίζει την οικονομία στην ύφεση. Αν δεν ληφθούν αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής η ζημιά για την οικονομία θα είναι μεγάλη.

Το μόνο θετικό είναι ότι η κυβέρνηση έχει θέσει διορία για να κλείσει το πακέτο ως την Κυριακή το βράδυ. Με άλλα λόγια σύντομα θα ξέρουμε!

ΕΘΝΟΣ 21/09/2012