Πρυτανικα κολπα

Όταν η κυβέρνηση αποφάσισε σε μια από τις πρώτες της νομοθετικές πρωτοβουλίες να ξεδοντιάσει τον νόμο Διαμαντοπούλου όλοι οι πολίτες που διατηρούν κουκούτσι μυαλό κι ανεξάρτητα από το αν συμφωνούσαν με τον νόμο κατάλαβαν ότι υπέκυψε στον εκβιασμό των πρυτάνεων. Οι οποίοι καθόλου φυσικά δεν νοιάζονταν να κάνουν αλλαγές που θα επέτρεπαν την εφαρμογή του νόμου όπως ήταν η επίσημη δικαιολογία.

Άλλωστε γιατί δεν μπορούσε να εφαρμοστεί ο νόμος; Μα επειδή οι ίδιοι οι πρυτάνεις είχαν οργανώσει την καταστρατήγησή του αξιοποιώντας ομάδες ακτιβιστών που έκλεβαν τις κάλπες. Γιατί βέβαια η πανεπιστημιακή κοινότητα, στην πλειοψηφία της και με τις όποιες επιφυλάξεις της, είχε εκφραστεί ουσιαστικά υπέρ του νόμου καταλαβαίνοντας ότι αν δεν αλλάξει το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν έχει μέλλον. Το έδειξε ξανά με τη στάση της τις τελευταίες ημέρες απέχοντας από τις απεργιακές κινητοποιήσεις παρά το ότι θίγονται περισσότερο από άλλες κοινωνικές ομάδες.

Για όποιον είχε αμφιβολίες για τις πραγματικές προθέσεις των πρυτάνεων, οι μετέπειτα εξελίξεις ασφαλώς τις διέλυσαν. Οι αλλαγές έγιναν, η Βουλή υπέστη τον εξευτελισμό να αλλάξει έναν νόμο που είχε ψηφιστεί με πλειοψηφία των δύο τρίτων και ο νόμος εξακολουθεί να μην εφαρμόζεται!

Οι πρυτάνεις επιστρατεύουν και πάλι κάθε πρόσφορο στρατήγημα  για να κωλυσιεργήσουν  με αποτέλεσμα σήμερα μόνο σε ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα να έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες για την εκλογή των νέων διοικητικών συμβουλίων. Τέτοια ωμή περιφρόνηση στους νόμους της Πολιτείας από επίσημα όργανα πιθανώς να μην έχει υπάρξει ξανά.

Η περιφρόνηση γίνεται  ακόμα πιο προκλητική από το γεγονός ότι αυτό το οποίο στην ουσία αρνούνται οι πρυτάνεις είναι η καθιέρωση οποιασδήποτε διαδικασίας εξωτερικής αξιολόγησης των πανεπιστημίων. Και για τον λόγο αυτό βέβαια αρνούνται την εκλογή προέδρου με διεθνή διαγωνισμό αλλά ακόμα και την συμμετοχή προσώπων στο Συμβούλιο που δεν θα προέρχονται από το καθηγητικό σώμα. Θέλουν πολύ απλά να συνεχίσουν να τα βρίσκουν μεταξύ τους χωρίς να λογοδοτούν σε κανέναν.

Έχουν επιστρατεύσει μάλιστα μια σειρά από μάλλον κωμικά ιδεολογήματα του τύπου «η εκπαίδευση δεν είναι εμπόρευμα»για να αρνηθούν την αξιολόγηση. Και δεν καταλαβαίνουν ότι κατ εξοχήν σε περίοδο κρίσης είναι στοιχειώδης υποχρέωση τους και απόλυτο δικαίωμα του ελληνικού λαού να γνωρίζει που και γιατί πηγαίνει και το τελευταίο ευρώ.

Το ίδιο βέβαια ισχύει συνολικά για τον δημόσιο τομέα. Και ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της τελευταίας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είναι ότι δεν προχώρησε τις διαδικασίες αξιολόγησης τόσο των υπηρεσιών όσο και των προσώπων. Το ίδιο λάθος κινδυνεύει να διαπράξει και η σημερινή κυβέρνηση.

Κανείς δεν θέλει απολύσεις. Από την άλλη πλευρά την ώρα που οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει προ πολλού το ένα εκατομμύριο η προτείνεται να κοπούν τα επιδόματα των αναπήρων που βρίσκεται η δικαιοσύνη στα μέτρα; Και με ποια λογική εξαιρούνται εκ των προτέρων ορισμένοι ακόμα και όταν οι υπηρεσίες στις οποίες προσλήφθηκαν καταργούνται;

Η λογική που έχει επικρατήσει μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων είναι η ελαχιστοποίηση του πολιτικού κόστους- τουλάχιστον όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας τους. Υποτιμούν την ανάγκη να καταλάβουν οι πολίτες με βάση ποιες αρχές γίνονται οι περικοπές –με άλλα λόγια γιατί μπορεί κάποιος να υποστηρίξει γιατί μέσα στη δεδομένη αδικία των μέτρων επιτεύχθηκε το καλύτερο.

Άλλωστε το πολιτικό κόστος δεν πρόκειται να το αποφύγουν. Τουλάχιστον να μπορούν να υπερασπιστούν τις αποφάσεις τους!

ΕΘΝΟΣ 22/09/2012