Η ωρα της μηδενικης ανοχης

Αντέχει η Δημοκρατία μας την Χρυσή Αυγή; Ασφαλώς. Με την προϋπόθεση όμως ότι θα παραμείνει μια συντεταγμένη δημοκρατική πολιτεία στην οποία θα τηρούνται οι νόμοι. Σε αντίθετη περίπτωση είναι βέβαιο ότι οι τραμπουκισμοί θα γενικευτούν και κάποια στιγμή θα παρακολουθούμε τις συγκρούσεις ακροαριστερών με ακροδεξιούς στους δρόμους ανήμποροι να αντιδράσουμε. Το έργο έχει ξαναπαιχτεί και η κατάληξη ήταν σχεδόν πάντα το ίδιο τραγική.

Για τους λόγους που φτάσαμε ως εδώ έχουν γραφτεί πολλά, συνήθως σωστά και αυτονόητα. Για παράδειγμα ότι σε καιρούς οικονομικής κρίσης έχουμε έκρηξη του πολιτικού φανατισμού και ενίσχυση των άκρων. Κι ακόμα ότι η κουλτούρα της αυθαιρεσίας που συστηματικά καλλιεργήθηκε τα τελευταία χρόνια και η αίσθηση της γενικευμένης ανομίας ήταν μοιραίο να γεννήσουν τέτοια φαινόμενα. Τα πογκρόμ κατά μεταναστών είναι η άλλη όψη της Κερατέας.

Έτσι είναι. Κι η έλλειψη κατανόησης ότι μια κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει δημοκρατικά αν δεν υπάρχουν κάποια όρια, ειδάλλως οδηγείται σε αποσύνθεση, αποτελεί την χειρότερη κληρονομιά της μεταπολίτευσης. Το ερώτημα ωστόσο είναι τι  κάνουμε τώρα. Η οικονομική κρίση θα είναι μαζί μας για αρκετό καιρό ακόμα και η προοπτική να αλλάξουμε νοοτροπία δεν φαίνεται ρεαλιστική τουλάχιστον στο κοντινό μέλλον. Έτσι το μόνο όπλο που μας μένει  είναι η άτεγκτη εφαρμογή των νόμων. Για όλους.

Στη χώρα μας ο καθένας μπορεί να πιστεύει ελεύθερα ότι θέλει. Ότι είμαστε τα θύματα της παγκόσμιας νέας τάξης, του διεθνούς καπιταλισμού των εβραίων ή των τραπεζιτών. Μπορεί να θαυμάζει τον Χίτλερ ή τον Μάο ή απλώς να πιστεύει ότι μας ψεκάζουν. Δεν μπορεί να επιτρέψουμε σε κανέναν όμως να μας στερεί- και να στερεί από οποιονδήποτε, μαύρο λευκό ή κίτρινο- το δικαίωμα της προστασίας του νόμου.

Δυστυχώς και αυτό, εδώ και καιρό , αποτελεί αγαθό υπό διαπραγμάτευση. Η ανακοίνωση της αστυνομίας για παράδειγμα μετά τα επεισόδια της Ραφήνας προκάλεσε εξαιρετικά δυσάρεστες εντυπώσεις. Η αστυνομική δύναμη, λέει, που ήταν εκεί δεν είχε επαρκείς δυνάμεις για να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Δηλαδή; Επιχείρησε να παρέμβει αστυνομικός και τον εξουδετέρωσαν οι χρυσαυγίτες; Θα είχε πολύ ενδιαφέρον αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο και θα μιλάγαμε για πολύ διαφορετικά αδικήματα. Αλλά δεν συνέβη. Οι αστυνομικοί απλώς δεν παρενέβησαν. Πολύ θα θέλαμε να ξέρουμε το γιατί.

Κανείς δεν ζητά από την αστυνομία να λύσει κοινωνικά προβλήματα. Δεν είναι ο ρόλος της ούτε έχει  τέτοιες δυνατότητες. Κι η εικόνα που έχουμε από το παρελθόν είναι ότι οι πολιτικοί της προϊστάμενοι ήταν συνήθως αυτοί που είχαν την ευθύνη για το πώς οργανωμένες μειοψηφίες κατάφερναν να καίνε το κέντρο της Αθήνας ή να επιβάλουν τον δικό τους νόμο όπου έκριναν. Από την άλλη πλευρά όμως σήμερα -όσο ειρωνικό και αν ακούγεται αυτό για ορισμένους- η αστυνομία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της άμυνας για την Δημοκρατία. Κι είναι ανάγκη η αποφασιστικότητα που έδειξε ο κ. Δένδιας στη Βουλή προ ημερών για τα «τάγματα εφόδου» αλλά και χθες με τον διοικητή της Ραφήνας  να έχει συνέχεια και να ισχύσει για όλους. Στο κάτω κάτω και οι μικροπωλητές έχουν ψυχή.

Δεν θα είναι εύκολο το έργο του. Ανάμεσα σ άλλα έχει να αντιμετωπίσει και τις συνδικαλιστικές ακρότητες ορισμένων εκπροσώπων των σωμάτων ασφαλείας τελείως αναντίστοιχες με τον ρόλο τους και τις προσδοκίες που έχει από αυτούς η κοινωνία. Από την άλλη πλευρά ο ίδιος αλλά και ολόκληρη η κυβέρνηση σηκώνουν ένα ιστορικό βάρος, πολύ μεγαλύτερο από κάθε άλλη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Θα μείνουν όσοι το αντέχουν! 

ΕΘΝΟΣ 11/09/2012