Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

Συνεργασία με «face control»!



Ζητείται νέος πολιτικός, άφθαρτος, με αποδοχή όμως από την κοινωνία, με υγιείς μεταρρυθμιστικές απόψεις και διάθεση να σπάσει αβγά προκειμένου να αναλάβει την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς. Πληροφορίες εντός, εκτός και επί τα αυτά. Εντάξει λίγο απλουστευτική η προσέγγιση, αποδίδει ωστόσο αρκετά καλά τους προβληματισμούς ή μάλλον την αγωνία πολλών του ενδιάμεσου χώρου -μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ δηλαδή- για το πώς θα πετύχουν να επιβιώσουν πολιτικά στις προσεχείς (ευρωπαϊκές) εκλογές.
Το ζήτημα δεν είναι άνευ σημασίας. Είναι προφανές ότι, και αν ακόμα η Νέα Δημοκρατία συνεχίσει να είναι πρώτο κόμμα, χρειάζεται συμμάχους για να κυβερνήσει. Χρειάζεται δηλαδή να μπορέσει η Κεντροαριστερά να διατηρήσει τις δυνάμεις της και να παραμείνει αξιόπιστος εταίρος.
Το πρόβλημα το έχει καταλάβει καλύτερα το ΠΑΣΟΚ και ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος, προς τιμήν του, έχει δηλώσει ότι δεν θέτει ως όρο μιας συνεργασίας να είναι ο ίδιος επικεφαλής. Ορισμένοι του αποδίδουν πολιτική ιδιοτέλεια, ότι δεν θέλει να χρεωθεί μια ήττα, αλλά βέβαια αυτό αφορά όσους ενδιαφέρονται για δίκες προθέσεων. Το βέβαιο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ διερευνά πραγματικά τις δυνατότητες συνεργασίας. Με ποιους όμως;
Στον ενδιάμεσο χώρο περιλαμβάνεται μια πλειάδα προσώπων, κινήσεων και ομάδων οι οποίες διεκδικούν να εκπροσωπήσουν την Κεντροαριστερά. Το κακό είναι ότι σχεδόν κανείς δεν διαθέτει τα απαιτούμενα εχέγγυα αξιοπιστίας.
Ακόμα χειρότερα, οι περισσότεροι εξ αυτών έχουν τη δική τους προσωπική ατζέντα, με αποτέλεσμα έναν κωμικό μικρομεγαλισμό με όρους, αλληλοαποκλεισμούς και κόκκινες γραμμές που δεν αφορούν κανέναν. Ο ένας δεν θέλει πρώην πολιτικούς, ο άλλος δεν θέλει τα δύο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, ο τρίτος θέλει να πάρει την προσωπική του ρεβάνς από τους πρώην συντρόφους του και όλοι ή πάντως οι πιο πολλοί διεκδικούν προσωπικό ρόλο.
Μπροστά σε αυτό τον χυλό ορισμένοι επενδύουν τις ελπίδες τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η πρωτοβουλία των 5 δημάρχων φάνηκε να τους επιβεβαιώνει, καθώς θα μπορούσε να αποτελέσει τον πυρήνα μια πολιτικής κίνησης που θα είχε ερείσματα στους πολίτες και θα ήταν ταυτόχρονα απαλλαγμένη από τα βαρίδια των δυο κομμάτων.
Δεν είναι καθόλου σαφές ωστόσο ότι η συνεργασία θα έχει συνέχεια όπως επίσης δεν είναι σαφές αν οι δήμαρχοι -σε ορισμένους όπως ο Γ. Μπουτάρης έχουν ήδη γίνει κρούσεις- ενδιαφέρονται να κάνουν το πέρασμα στην πολιτική. Ετσι οι ζυμώσεις και η αναζήτηση κατάλληλων προσώπων είναι βέβαιο ότι θα συνεχιστούν.
Και η ΔΗΜΑΡ; Μετά τις εκλογές έχει υποστεί μετάλλαξη. Τα στελέχη της, με την απόφαση να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση, θεωρούν ότι έχουν κάνει μια τεράστια παραχώρηση σε όλους μας και σε βάρος της αριστερής τους συνείδησης. Για τον λόγο αυτό αισθάνονται ότι δικαιούνται να φέρονται σαν κακομαθημένα παιδιά. Ετσι εκτός από τους διορισμούς, στους οποίους επιδίδονται με ακάματο ζήλο, πιστεύουν ότι πρέπει να έχουν αποκλειστικό δικαίωμα βέτο για την Κεντροαριστερά.
Προχθές μάλιστα ο κ. Κουβέλης ανέπτυξε μια καινούργια θεωρία, σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να αποκλειστούν οι «σοσιαλδημοκράτες» που εμμένουν σε «πολιτικές και καθεστηκυίες πρακτικές που οδήγησαν στην κρίση»! Δεν διευκρίνισε τι εννοεί. Φαντάζομαι όχι τους διορισμούς. Αν δούμε ωστόσο σε ποιες πολιτικές διαφώνησε η ΔΗΜΑΡ με το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια, τότε η μόνη ουσιαστική διαφορά ήταν το... Μνημόνιο.
Κι επειδή δεν μπορεί να εννοεί αυτό ο κ. Κουβέλης, είναι προφανές ότι απλώς αναζητεί πρόσχημα για να μη συνεργαστεί με το (φθαρμένο) ΠΑΣΟΚ και να διατηρήσει το «face control» της συνεργασίας. Την οποία τελικώς μόνο οι (κακές) δημοσκοπήσεις μπορεί να επιβάλουν!

ΕΘΝΟΣ 6/6/13

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου