Οπισθεν ολοταχώς...

Πολλοί ασφαλώς θα θυμούνται ότι τον προηγούμενο χρόνο η Ενωση Συντακτών είχε διακόψει το πρόγραμμα της ΕΡΤ σε μια απεργία στην οποία είχαν δηλώσει συμμετοχή μόλις 13 δημοσιογράφοι από τους περίπου 800 που ήταν στο μισθολόγιο. Οπως επίσης θυμόμαστε τις πολύμηνες απεργίες της ΕΡΤ για ψύλλου πήδημα. Οχι κατ' ανάγκη με την έννοια ότι τα αιτήματα δεν ήταν σοβαρά. Αλλά για την ευκολία με την οποία οι συνδικαλιστές καταχρώνται ένα δικαίωμα, την ώρα μάλιστα που απεργούν κατά κανόνα αμειβόμενοι.
Δεν θα πρέπει να έχουμε αμφιβολία, λοιπόν, ότι κάθε προσπάθεια εξυγίανσης θα γινόταν σε συνθήκες ανοικτής σύγκρουσης - κατά πάσα πιθανότητα με την ΕΡΤ κλειστή, από τους ίδιους τους συνδικαλιστές όμως. Αυτό φυσικά καθόλου δεν αναιρεί πόσο λανθασμένοι και αλαζονικοί ήταν οι χειρισμοί της κυβέρνησης.
Οι λόγοι έχουν αναλυθεί κατά κόρον. Και για έναν ακόμη όμως: είναι φανερό ότι δεν υπάρχει κανένα σχέδιο εξυγίανσης της ΕΡΤ. Εκλεισε για άλλους λόγους.
Και πώς να υπήρχε; Η τρικομματική είχε φροντίσει να μην υπάρξει, μέσα στη θέρμη και των τριών να διατηρήσουν το προηγούμενο καθεστώς και να διορίσουν ό,τι μπορούσαν. Τώρα ανακάλυψαν την εξυγίανση. Και ανέσυραν το νομοσχέδιο Αλιβιζάτου που οι ίδιοι -της ΝΔ- είχαν απορρίψει όταν είχε κατατεθεί επί κυβερνήσεως Παπαδήμου! Δείχνοντας να αγνοούν ότι το σχέδιο αφορά τη θεσμική ανεξαρτησία της ΕΡΤ. Δεν έχει την παραμικρή σχέση με την οικονομική και τη λειτουργική της εξυγίανση.
Με δυο λόγια, τα έκαναν θάλασσα. Δεν είναι οι μόνοι. Εξίσου ακατανόητη είναι η στάση της συνδικαλιστικής ηγεσίας των δημοσιογράφων. Οι οποίοι, επειδή η κυβέρνηση έκλεισε την ΕΡΤ, αποφάσισαν να κλείσουν τα υπόλοιπα μέσα ενημέρωσης! Το ότι εκ των προτέρων γνώριζαν ότι η απεργία θα βγει παράνομη είναι το λιγότερο. Το σοβαρότερο είναι ότι δημιουργούν την πεποίθηση σε μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης -όχι άδικα- ότι έχουν πολιτικά κίνητρα. Σε αναβρασμό να βρισκόμαστε.
Το ίδιο ακατανόητη είναι και η στάση των τριών αρχηγών. Οι οποίοι δίνουν την εντύπωση ότι παίζουν σκάκι στις πλάτες μας, ότι έχουν αποδυθεί σε μια μάχη εντυπώσεων, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις. Γιατί βέβαια θα ήταν ακραία πράξη ανευθυνότητας να οδηγήσουν αυτήν τη στιγμή τη χώρα σε εκλογές. Επιστρέφουμε ολοταχώς στο 2012 και με το ίδιο ακριβώς διακύβευμα. Να ακυρωθεί η προσπάθεια της τελευταίας χρονιάς, να ανοίξουμε ξανά την πόρτα της εξόδου από το ευρώ!
Είναι και ολίγον κωμικό. Δεν μπορεί από τη μια πλευρά η χώρα να προχωρά με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, γιατί δεν έχουμε την πολυτέλεια ατέρμονων συζητήσεων στη Βουλή, και από την άλλη να έχουμε την πολυτέλεια επαναλαμβανόμενων κατ' έτος εκλογών! Οχι άδικα θα μας δείξουν την έξοδο οι εταίροι.
Ποιος φταίει; Και οι τρεις. Ο πρωθυπουργός που μας θύμισε την επιπολαιότητα και τον παρορμητισμό που θέλαμε να ξεχάσουμε. Και οι δύο εταίροι που αρνούνται να δουν τη μεγάλη εικόνα και εμμένουν στον μικροκομματισμό τους. Το «παλαιό ΠΑΣΟΚ», που ύστερα από δύο χρόνια στην εξουσία βγαίνει στο «αντάρτικο» προσποιούμενο ότι δεν ξέρει τίποτα για την ταμπακέρα. Και τη ΔΗΜΑΡ που νομίζει ότι μας κάνει χάρη να μετέχει στην κυβέρνηση, γιατί έχει αποδεχθεί, λέει, τόσα πολλά που δεν της ταιριάζουν. Είδαμε τον δικό της εκσυγχρονισμό: 4-2-1 στους διορισμούς και τα σκυλιά δεμένα!
Θα μας προτείνουν άλλωστε τι; Ψηφίστε μας για να συνεργαστούμε ξανά με τον Σαμαρά; Ή με τον ΣΥΡΙΖΑ; Δεν καταλαβαίνουν ότι κάνουν μονόδρομο είτε την ακυβερνησία είτε την αυτοδυναμία της ΝΔ;

ΕΘΝΟΣ 17/6/13