Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Πρόωρη θριαμβολογία



Η άρνηση των Ρώσων αλλά και κάθε άλλης ενεργειακής εταιρείας από την Ευρώπη ή αλλού να υποβάλουν πρόταση για την εξαγορά της ΔΕΠΑ, ό,τι κι αν κρύβει, αποτελεί ασφαλώς μια ήττα για την κυβέρνηση αλλά και για την ελληνική οικονομία. Τελικά φαίνεται ότι οι ξένοι δεν κάθονται στην ουρά για να πάρουν κοψοχρονιά τον ελληνικό πλούτο. Απλώς δεν ενδιαφέρονται. Δεν γνωρίζω αν ξεπουλάμε, πάντως κανείς δεν αγοράζει.
Ανώμαλη προσγείωση; Σίγουρα. Και ίσως καλοδεχούμενη. Γιατί αυτό το «success story» της τρικομματικής μπορεί και να γίνει η καταστροφή μας. Ακόμα δεν βγήκαμε από το τούνελ, βλέπετε, κι έχουν αρχίσει οι εταίροι να τσακώνονται για το ποιος θα αποκομίσει το μεγαλύτερο όφελος. Και δεν καταλαβαίνουν ότι από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να βρεθούμε ξανά στο μηδέν. Γιατί μιλάμε για εξαιρετικά εύθραυστες συνθήκες.
Ας πούμε στις εξαγωγές. Ενα μεγάλο μέρος της ανταγωνιστικότητας έχει πράγματι ανακτηθεί λόγω των μειώσεων στους μισθούς. Οι εξαγωγές, ωστόσο, παρουσιάζουν μικρή αύξηση - το πρώτο τρίμηνο του χρόνου μάλιστα παρουσίασαν μείωση. Γιατί βέβαια ολόκληρη η Ευρώπη έχει μπει σε ύφεση κι αυτό θα επηρεάσει αρνητικά και την ελληνική προσπάθεια.
Το μέγεθος των προβλημάτων υπογραμμίστηκε και από την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ. Πέρα από τα λάθη που έγιναν στο παρελθόν, το κρίσιμο ερώτημα που θέτει είναι αν, πότε και πώς η ελληνική οικονομία θα μπορέσει να επιστρέψει στην ανάπτυξη.
Το κυρίαρχο σενάριο παραμένει μια νέα ρύθμιση του χρέους μετά τις γερμανικές εκλογές. Ακόμα και γι' αυτό ωστόσο οι αβεβαιότητες είναι πολλές. Στα θετικά η επιμονή του ΔΝΤ και η δέσμευση της Ευρωζώνης ότι αν χρειαστεί θα παράσχει πρόσθετη βοήθεια στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει πώς αν παραμείνουμε στο Μνημόνιο και προωθήσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για την Ευρωζώνη να αρνηθεί να βοηθήσει. Με ποιον τρόπο όμως;
Επίσημα δεν έχει γίνει κάποια συζήτηση και η ελληνική πλευρά έχει μόνο κάποιες ενδείξεις για θετική προδιάθεση της Γερμανίας, εφόσον πετύχουμε πρωτογενές πλεόνασμα. Θεωρείται από όλους βέβαιο, ωστόσο, ότι δεν πρόκειται να πάμε σε ένα νέο «κούρεμα». Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι θα έπεφτε το βάρος στους Γερμανούς φορολογουμένους και κανένα γερμανικό κόμμα δεν φαίνεται διατεθειμένο να αναλάβει τέτοια δέσμευση.
Ετσι πιθανότερο δείχνει ένα μείγμα παράτασης του χρόνου εξόφλησης των ομολόγων και μείωσης των επιτοκίων. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, τα οφέλη δεν θα είναι μεγάλα. Η χρυσή εφεδρεία, λοιπόν, θα είναι το χρέος των τραπεζών από την ανακεφαλαιοποίηση να μην υπολογιστεί στο χρέος της χώρας.
Αυτή κι αν θα είναι μια δύσκολη διαπραγμάτευση. Που γίνεται ακόμα δυσκολότερη από το γεγονός ότι θα έχει επιπτώσεις συνολικά στην αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης, καθώς το ζήτημα της τραπεζικής ένωσης αποτελεί σήμερα ένα από τα μεγάλα αγκάθια.
Στην πραγματικότητα η Ευρώπη έχει ανάγκη από πρόσθετο χρόνο για να προχωρήσει η ενοποίηση. Και ο χρόνος όμως αλλά και η υπομονή εξαντλούνται. Τέτοιον καιρό το 2014 μάλιστα θα είμαστε σε προεκλογική περίοδο λόγω των ευρωεκλογών αλλά και (στην Ελλάδα) των εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το κλίμα που θα επικρατεί, το αν οι δυνάμεις που στηρίζουν την ενωμένη Ευρώπη θα μπορούν να πάρουν γενναίες πρωτοβουλίες ή, αντιθέτως, αν τον τόνο θα δίνουν οι ευρωσκεπτικιστές, οι μίζεροι εθνικισμοί και οι υποστηρικτές της ευρωλιτότητας. Εμείς ποντάρουμε στη θετική εκδοχή. Αλλωστε ως χώρα και ως κοινωνία είμαστε απολύτως ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε άλλη.

ΕΘΝΟΣ 11/6/13

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου