Η απόφαση του Κουβέλη και το εκκρεμές του Κύρκου

Ο Αντ. Σαμαράς θα έχει σίγουρα μετανιώσει για την απόφασή του να κλείσει αιφνιδιαστικά την ΕΡΤ και να προκαλέσει πολιτική κρίση. Από τη μια στιγμή στην άλλη έβαλε υπό αμφισβήτηση όλα όσα είχαμε πετύχει τη χρονιά που πέρασε. Κι αν δεν ήταν η θαρραλέα στάση του κ. Βενιζέλου σήμερα θα βρισκόμασταν και πάλι ακριβώς εκεί που ήμασταν το 2012 και με το ίδιο δίλημμα: μέσα ή έξω από την Ευρωζώνη, συνέχιση του μνημονίου ή ανοιχτή χρεοκοπία.
Το μείζον ζήτημα βέβαια είναι αν η κυβέρνηση θα έχει τη δύναμη να προχωρήσει ή αν σε λίγους μήνες θα βρεθούμε ξανά σε κρίση. Είναι στο χέρι των δύο εταίρων. Οχι μόνο να κάνουν την επανεκκίνηση αλλά να διαμορφώσουν τις προϋποθέσεις για μια στρατηγική συμμαχία που θα ξεπερνά τον ορίζοντα της τετραετίας.
Αν ο κ. Σαμαράς όμως ξεκίνησε την κρίση, η απόλυτη ευθύνη για την κατάληξή της και για το αδιέξοδο που δημιουργήθηκε βαρύνει αποκλειστικά τη ΔΗΜΑΡ και τον κ. Φ. Κουβέλη. Ο οποίος απέδειξε με τον πιο χειροπιαστό τρόπο ότι όλη αυτή η φιλολογία για «Αριστε­ρά της ευθύνης» ήταν λόγια του αέρα.
Γιατί βέβαια όσο και αν προσπαθήσει, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πώς η τύχη της ΕΡΤ είναι σημαντικότερη από την τύχη της χώρας. Ιδίως όταν και η ΔΗΜΑΡ αναγνωρίζει την ανάγκη ριζικής εξυγίανσής της. Για τι πράγμα ακριβώς μιλάμε;
Η όλη συμπεριφορά μάλιστα του κ. Κουβέλη, η υπαναχώρηση σε ένα πλαίσιο λύσης που φάνηκε ότι είχε αποδεχθεί και ο τρόπος με τον οποίο προκατέλαβε τις διαπραγματεύσεις με τη «δεσμευτική» απόφαση της Κοινοβουλευτικής του ομάδας, δημιουργούν βάσιμες υποψίες ότι επιδίωξε τη ρήξη, ότι έψαχνε ευκαιρία για να φύγει από την κυβέρνηση.
Κλασική περίπτωση πολιτικής υποκρισίας; Πιθανώς. Αλλά και βαρύτατο κρούσμα «όρασης τούνελ» όπου ένα κόμμα αδυνατεί να δει τη μεγάλη εικόνα, αρνείται να καταλάβει τις διαθέσεις της κοινωνίας και βραχυκυκλώνεται σε μια στενόμυαλη αντίληψη για το κομματικό συμφέρον. Γιατί και αυτό αμφισβητείται. Μπορεί ο κ. Κουβέλης να ελπίζει ότι με τη ζαριά της εξόδου από την κυβέρνηση και απαλλαγμένος από το πολιτικό κόστος θα μπορέσει να διεκδικήσει καλύτερα την εκπροσώπηση της Κεντροαριστεράς. Αυτό ωστόσο δεν είναι καθόλου βέβαιο - άλλωστε πρόσφατα το δοκίμασε από τα δεξιά και ο κ. Καρατζαφέρης με καταστροφικά αποτελέσματα.
Για τη ΔΗΜΑΡ η προοπτική μπορεί να αποδειχθεί ακόμα χειρότερη. Πρώτον, γιατί η απόφασή της είναι βέβαιο ότι θα διχάσει τους ίδιους τους ψηφοφόρους της που την ψήφισαν μετά τη ρητή δέσμευση ότι θα μπει στην κυβέρνηση. Δεύτερον και πιο ουσιαστικό όμως είναι το ότι στις προσεχείς εκλογές κινδυνεύει να κατέβει χωρίς πολιτική πρόταση και χωρίς στρατηγική προοπτική. Γιατί θα υποστηρίξει τι; Ψηφίστε με για να μπω στην κυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία; Εκτός και αν φιλοδοξούν να γίνουν μια ακόμα συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Με τις αποφάσεις του ο κ. Κουβέλης ακόμα και άθελά του μπορεί να κάνει μια τέτοια επιλογή για τη ΔΗΜΑΡ αναγκαστική - ένα είδος αριστερού μπαλαντέρ. Είχε από παλιά μιλήσει ο Λεωνίδας Κύρκος για το εκκρεμές!

ΕΘΝΟΣ 23/6/13