Η τηλεοπτική επανάσταση άρχισε χωρίς να μας περιμένει!

Οπως συνήθως συμβαίνει στην πατρίδα μας, ο διάλογος που αναπτύχθηκε πάνω στο ζήτημα της ΕΡΤ ήταν απόλυτα προσχηματικός. Αφορούσε δηλαδή όχι την ΕΡΤ καθαυτή αλλά το πώς τα κόμματα θα περνούσαν το μήνυμά τους. Δεξιά οι οπαδοί του εκσυγχρονιστικού σοκ, αριστερά οι προστάτες του λαού από πάσαν νόσο, στη μέση οι εκσυγχρονιστές με κοινωνική ευαισθησία. Και επί της ουσίας τίποτα.
Ποια είναι η ουσία; Μα φυσικά η πολιτική στα μέσα ενημέρωσης, η διαμόρφωση του νέου τηλεοπτικού πεδίου, η ποιότητα τελικά της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας που θέλουμε. Στην καλύτερη περίπτωση, αυτό που ακούσαμε ήταν να μην κλείσει η ΕΡΤ για κάποιες λίγες καλές εκπομπές, όπως το «Παρασκήνιο», και για πιο ψύχραιμες ειδήσεις.
Το κλείσιμο της ΕΡΤ βέβαια, όλως τυχαίως, συνέπεσε με μια κρίσιμη ημερομηνία: τη 13η Ιουνίου. Ως τότε λοιπόν είχαμε δεσμευτεί απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση -ειδάλλως θα πληρώναμε πρόστιμο αν θυμάμαι καλά γιατί έχουμε ήδη καθυστερήσει για κάποια χρόνια- ότι θα έχουμε ετοιμάσει το νέο νομοθετικό πλαίσιο για την ψηφιακή τηλεόραση. Τα πρώτα βήματα είχαν γίνει από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν προχώρησαν όμως γιατί ο κ. Σαμαράς ήθελε να χειριστεί το ζήτημα η κυβέρνηση που θα προέκυπτε από τις εκλογές. Τι έκανε όλο αυτό τον χρόνο η κυβέρνηση; Τίποτα. Μηδέν στην κυριολεξία. Παρότι θα εισέπραττε και χρήματα.
Τι κάθεσαι και μας λες τέτοια διαδικαστικά, μπορεί να πείτε. Ομως είναι πολύ ουσιαστικά. Για δύο λόγους. Πρώτον, στο νέο πλαίσιο θα προβλέπεται υποχρεωτικά η επαναπροκήρυξη με ανοικτούς διαγωνισμούς όλων των τηλεοπτικών αδειών. Θα μπει τέλος δηλαδή στο καθεστώς της ασυδοσίας και στους λογής λογής πειρατές που αποτελούν μία από τις πηγές της τηλεοπτικής μας κακοδαιμονίας.
Δεύτερον, γιατί στην ψηφιακή εποχή ο αριθμός των πανελλαδικής εμβέλειας καναλιών θα είναι έως 36 ή λίγο λιγότερα αν κάποια είναι υψηλής ευκρίνειας. Από αυτά, τα 15 προβλεπόταν να ανήκουν στο Δημόσιο και τα υπόλοιπα να είναι ιδιωτικά.
Είναι φανερό πως όταν μιλάς για επαναπροκήρυξη αδειών και για πολύ μεγαλύτερο αριθμό καναλιών, οι δυνατότητες που προσφέρονται είναι δραματικά μεγαλύτερες. Για παράδειγμα, από τα 15 κρατικά τίποτα δεν εμποδίζει το ένα να είναι αποκλειστικά αφιερωμένο στον πολιτισμό και η καλλιτεχνική διαχείρισή του να γίνεται από το Κέντρο Κινηματογράφου, ή το Φεστιβάλ Αθηνών, ή ό,τι άλλο. Ακόμα και στα ιδιωτικά κανάλια που θα διεκδικήσουν συχνότητες για εμπορική εκμετάλλευση, π.χ. για τηλεπωλήσεις, μπορούν να μπουν όροι κοινωνικής ανταποδοτικότητας.
Ο κ. Κεδίκογλου στις πρόσφατες δηλώσεις του προέβλεψε ότι στη νέα ΕΡΤ θα απασχοληθούν περίπου 1.200 άτομα. Ο αριθμός ίσως να είναι λογικός. Μέχρι στιγμής όμως δεν έχει γίνει ούτε μία σοβαρή μελέτη για το προσωπικό που πράγματι χρειάζεται η ΕΡΤ. Και πάλι 1.200 άτομα για να κάνουν τι; Θέλουμε ένα κρατικό κανάλι ειδησεογραφικό; Θέλουμε τρία κανάλια - ειδησεογραφικό, πολιτιστικό, αθλητικό; Θέλουμε κανάλια ανοικτά σε κοινωνικούς φορείς; Ούτε η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση μοιάζει να ενδιαφέρονται. Και ως συνήθως τις αποφάσεις θα τις πάρουν άλλοι, για λογαριασμό μας, στο πόδι και ενδεχομένως με το αζημίωτο!

ΕΘΝΟΣ 15/6/13