ΟΥΤΕ ΓΑΤΑ ΟΥΤΕ ΖΗΜΙΑ

Εστω και δύσκολα, τα μέτρα αναμένεται να ψηφιστούν. Η ΔΗΜΑΡ θα δηλώσει «παρών», την Κυριακή όμως θα ψηφίσει τον προϋπολογισμό που ουσιαστικά αποτελεί την υλοποίησή τους. Η κυβέρνηση θα συνεχίσει κανονικά με την υποστήριξη και των τριών κομμάτων. Ούτε γάτα ούτε ζημιά λοιπόν; Ασφαλώς όχι. Η κυβέρνηση βγαίνει πληγωμένη από την ψηφοφορία. Και στέλνει λάθος μηνύματα τόσο προς τους πολίτες όσο και προς την Ευρώπη.

Υποτίθεται ότι ένας από τους πιο σημαντικούς στόχους της οικονομικής πολιτικής είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία και ο εκμηδενισμός του κινδύνου εξόδου από το ευρώ. Oχι μόνο για να αρχίσουν να γίνονται επενδύσεις και να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και για να μπορέσουμε κάποτε να βγούμε στις αγορές για δανεικά ώστε να σταματήσει η εξάρτησή μας από την τρόικα.
Και τι καταφέραμε; Να δείξουμε ότι ο ένας από τους τρεις εταίρους -απαραίτητος για τη διατήρηση μιας ελάχιστης κοινωνικής πλειοψηφίας- ήταν διατεθειμένος να ρίξει την κυβέρνηση παρά να ψηφίσει την κατάργηση του επιδόματος γάμου.
Το τι θα συνέβαινε -ή και το τι, θεωρητικά, ακόμα μπορεί να συμβεί- αν οι διαρροές από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ήταν μεγαλύτερες, ούτε να το σκεφτόμαστε. Τρίτη εκλογική αναμέτρηση και πιθανότατα αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης - η τέλεια αυτοκτονία μιας χώρας.
Και τώρα ωστόσο η πολιτική αδυναμία της κυβέρνησης είναι βέβαιο ότι θα μετρήσει αρνητικά στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Και μπορεί π.χ. για τους Γερμανούς σοσιαλδημοκράτες αυτό να είναι επιχείρημα για πιο ενεργή στήριξη του κ. Σαμαρά και για χαλαρότερα μέτρα.
Για τον κ. Σόιμπλε ωστόσο να είμαστε βέβαιοι ότι θα μεταφραστεί ως ανάγκη για πιο σκληρούς όρους ώστε να διασφαλιστεί η επιστροφή των χρημάτων τους. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα θελήσουν να κάνουν καψώνι στον κ. Κουβέλη και δεν θα του ζητήσουν να συνυπογράψει το νέο οικονομικό πρόγραμμα.
Ακόμα χειρότερο ωστόσο είναι το μήνυμα που στέλνει η κυβέρνηση στους πολίτες. Γιατί για μία ακόμα φορά μπαίνει σε πρώτο πλάνο η «επαναδιαπραγμάτευση», λες και πρόκειται να αλλάξει κάτι για τον ελληνικό λαό ή για την οικονομία, αν τροποποιηθεί ο ένας ή ο άλλος όρος του Μνημονίου.
Ο Φ. Κουβέλης αλλά δευτερευόντως και οι δύο άλλοι αρχηγοί μοιάζει να μην καταλαβαίνουν ότι αυτό που προέχει είναι η επεξεργασία και η υλοποίηση ενός δικού μας προγράμματος για το ξεπέρασμα της κρίσης.
Οτι αν θέλουμε κάποια στιγμή να πάψουμε να δίνουμε την εντύπωση χώρας με περιορισμένη κυριαρχία, θα πρέπει να αποφασίσουμε εμείς τι πραγματικά θέλουμε. Οχι μόνο για τη βοήθεια των Ευρωπαίων αλλά και για την οικονομία και την περίφημη παραγωγική ανασυγκρότηση που όλοι την πρεσβεύουν στα λόγια.
Και βέβαια αυτά να εξηγηθούν και στους πολίτες, όπου η κυβέρνηση κινδυνεύει να ηττηθεί κατά κράτος, καθώς έχει επικρατήσει η εντύπωση πως όλα είναι υπόθεση ενός απροσδιόριστου ελληνικού τσαμπουκά σαν αυτόν που παρακολουθούμε κατά κόρον από τα τηλεοπτικά παράθυρα.
Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι στα στελέχη της ΔΗΜΑΡ θα επικρατεί ικανοποίηση για τη στάση της στα εργασιακά. Και ασφαλώς ο κ. Κουβέλης θα πιστεύει ότι υπερασπίστηκε την τιμή του κόμματος και τη θέση του στον σοσιαλιστικό παράδεισο.
Δεν είμαι βέβαιος αν συνειδητοποιεί πόσο κοντά στην κόλαση βρέθηκε η χώρα...

ΕΘΝΟΣ 6/11/12