Η ΤΡΟΙΚΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ... ΟΜΗΡΟ

Το φαινόμενο περιγράφεται καλύτερα από τον Ομηρο. Για να αποφύγει τον πειρασμό των Σειρήνων, ο Οδυσσέας δέθηκε στο κατάρτι περιορίζοντας κατά κάποιον τρόπο την ελευθερία της επιλογής του. Το ίδιο μας επιβάλλει σήμερα η τρόικα με τις αυτόματες περικοπές δαπανών στους δήμους και στις Δημόσιες Επιχειρήσεις. Ο πειρασμός είναι φυσικά η δημιουργία νέων ελλειμμάτων.
Δεν είμαστε οι μόνοι που καλούμαστε να λειτουργήσουμε σε ένα τέτοιο καθεστώς. Από τους πρώτους διδάξαντες οι ίδιοι οι Γερμανοί, που έχουν βάλει στο Σύνταγμά τους πρόβλεψη, με βάση την οποία από το 2020 απαγορεύεται στα κρατίδια της χώρας να έχουν έλλειμμα. Και το ίδιο θα ισχύσει και για την κεντρική κυβέρνηση από το 2016: το δομικό έλλειμμα της χώρας δεν θα μπορεί να ξεπερνά το 0,35%!
Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, από την 1η Ιανουαρίου, σύμφωνα με τον «δημοσιονομικό γκρεμό», θα μπουν σε εφαρμογή αυτόματες περικοπές δαπανών στον προϋπολογισμό αν έως τότε ο πρόεδρος και το Κογκρέσο δεν καταφέρουν να συμφωνήσουν σε ένα πρόγραμμα περιορισμού του ελλείμματος.
Στην Ελλάδα τα πράγματα δεν θα είναι τόσο αυστηρά. Οι δήμοι και οι ΔΕΚΟ θα κληθούν απλώς να εφαρμόσουν τους προϋπολογισμούς τους. Και μόνο αν ξεφύγουν πάνω από 10% και δεν πάρουν διορθωτικά μέτρα μέσα σε ένα τρίμηνο, θα μπαίνουν σε εφαρμογή οι περικοπές.
Είναι προφανώς ένα μέτρο ανάγκης. Για να το δούμε διαφορετικά, αν δεν υπήρχε η κοινοτική χρηματοδότηση, τότε τι ακριβώς θα κάναμε, αν μας ξέφευγαν τα ελλείμματα; Απλώς θα διακόπτονταν οι πληρωμές με το μαχαίρι γιατί δεν θα υπήρχαν χρήματα. Τουλάχιστον τώρα θα γλιτώνουν οι μισθοί των εργαζομένων.
Το μέτρο όμως έχει και έναν -τρόπος του λέγειν- παιδαγωγικό χαρακτήρα. Γιατί θα επιτρέψει σε όλους μας να κρίνουμε τους δημάρχους και τους κρατικούς μάνατζερ με στοιχεία και όχι με όρους επικοινωνίας.
Ο Δήμος της Αθήνας έχει σήμερα χρέος πολλών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ -κοντά στα 200-, για το οποίο πληρώνει τόκους της τάξεως των 5 εκατομμυρίων τον χρόνο. Οι προηγούμενες δημοτικές αρχές έκαναν δαπάνες βιτρίνας και τις φόρτωναν στις επερχόμενες γενεές. Αν είχαν αναγκαστεί να αυξήσουν τα τέλη ή να περιορίσουν τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, θα είχαμε καταλάβει καλύτερα τι παιχνίδι έπαιζαν.
Είναι ασφαλώς δυσάρεστο το ότι το μέτρο επιβάλλεται από την τρόικα. Μόνο όμως επειδή εμείς τόσα χρόνια δεν κάναμε τίποτα. Ενοχλητικό και εξαιρετικά αρνητικό για την ποιότητα της δημοκρατίας μας είναι και το γεγονός ότι το νομοσχέδιο για τα μέτρα ήρθε για μια ακόμα φορά με τη μορφή του κατεπείγοντος, ενώ η υλοποίησή του γίνεται με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου - με ελάχιστη συζήτηση δηλαδή στη Βουλή.
Αλλη λύση βέβαια για να πάρουμε εγκαίρως τη δόση δεν υπήρχε. Η ευθύνη ανήκει σε μεγάλο βαθμό στην τρόικα, που μοιάζει να εξαντλεί τα χρονικά περιθώρια ώστε να μπορεί να περνά περίπου εκβιαστικά τις θέσεις της.
Φτάσαμε ωστόσο στο παρά πέντε και με δική μας ευθύνη. Το τι έπρεπε να γίνει ήταν γνωστό από τον περασμένο Μάιο. Επιμέναμε όμως σε μάχες οπισθοφυλακών για το επίδομα γάμου αντί να έχουμε ως πρώτη προτεραιότητα την επίσπευση της δόσης για να καταπολεμηθεί η ύφεση.
Μια συζήτηση στη Βουλή βέβαια δεν θα είχε αλλάξει κάτι ουσιαστικό. Ενδεχομένως να είχε βοηθήσει να γίνουν λίγο πιο συγκεκριμένα τα κόμματα για τις λύσεις που προτείνουν. Εξίσου πιθανό όμως είναι να είχε εξαντληθεί μεταξύ των κ. Παναγούλη, Χαϊκάλη και Κασιδιάρη. Σκέτη θλίψη δηλαδή!

ΕΘΝΟΣ 20/11/12