Η "ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ" ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΚΡΩΝ

Ούτε στημένοι προβοκάτορες δεν θα μπορούσαν να πετύχουν αυτή την ιδανική συμμετρία ανάμεσα στις τοποθετήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής. Γιατί, βέβαια, αν κάτι ενοχλεί τον κ. Τσίπρα είναι η θεωρία περί δύο άκρων που εξισώνει τη δεξιά με την αριστερή βία. Οι ίδιοι, ωστόσο, κάνουν ό,τι μπορούν για να την επιβεβαιώσουν.
Γιατί τι είπαν ο κ. Μιχαλολιάκος και οι βουλευτές του στη Βουλή; Οτι θα ετοιμάσουν μια νέα «δίκη των έξι», ένα ειδικό δικαστήριο για τους πολιτικούς αρχηγούς και τους υπουργούς των Οικονομικών «του Μνημονίου», όπως -όχι μόνο αυτοί- επιμένουν να τους χαρακτηρίζουν.
Και τι είπε ο κ. Στ. Παναγούλης; Οτι θα πρέπει να εύχονται (σ.σ.: οι πολιτικοί «του Μνημονίου») να περάσουν από ειδικό δικαστήριο, γιατί διαφορετικά θα έχουν την τύχη του Αμερικανού προξένου στη Λιβύη. Θα τους λιντσάρουν δηλαδή. Αναρωτιέται κανείς πόσο καλύτερα -ή μάλλον χειρότερα- θα μπορούσε να το πει η Χρυσή Αυγή!
Εντύπωση προκάλεσε η διφορούμενη αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ. Αποδοκίμασε μεν τις δηλώσεις του, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Οσο για τον σώφρονα κ. Παπαδημούλη παρενέβη για να επισημάνει ότι αυτού του τύπου οι τοποθετήσεις δεν ταιριάζουν με τη? σοβαρότητα του θέματος που συζητείται στη Βουλή. Τόσο σκληρός δηλαδή. Πού να χάθηκε άραγε η ιερή οργή των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για όσους απειλούν τη δημοκρατική νομιμότητα;
Μπροστά στο φάουλ Παναγούλη το ατόπημα του κ. Τσίπρα είναι βέβαια πταίσμα. Τι είπε άλλωστε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ; Οτι κανείς επενδυτής δεν είναι τρελός να βάλει τα λεφτά του στην Ελλάδα, όταν βλέπει ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι έτοιμη να καταρρεύσει. Προφανώς έχει στο μυαλό του ότι, όταν -και αν- εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ξένοι θα κάνουν ουρές για να επενδύσουν στην Ελλάδα.
Ενδεχομένως να στηρίζει την αισιοδοξία του στο άρθρο που δημοσιεύτηκε σε ένα υψηλού κύρους οικονομικό μπλογκ στις ΗΠΑ, σύμφωνα με το οποίο και με βάση ορισμένους δείκτες η ελληνική οικονομία είναι σε καλύτερη κατάσταση από την αμερικανική.
Κι όμως, έτσι είναι. Γιατί ήδη από το τέλος του 2011 το διαρθρωτικό πρωτογενές έλλειμμα στην Ελλάδα έχει μηδενιστεί (στις ΗΠΑ ήταν -6%) κι είναι οριακά θετικό. Εντάξει, η ορολογία είναι για τους οικονομολόγους. Αυτό που λέει είναι ότι αν δεν υπήρχε η ύφεση, ή όταν ξεπεραστεί η ύφεση, θα έχουμε μικρό έστω πρωτογενές πλεόνασμα. Θα καλύπτουμε δηλαδή τα έξοδά μας -μισθοί συντάξεις κ.λπ.- και θα μένει και ένα ποσό για να εξοφλούμε τις δανειακές μας υποχρεώσεις.
Από αυτό προκύπτουν δύο πολύ σημαντικά συμπεράσματα:
ΠΡΩΤΟΝ ότι είναι ρεαλιστικός ο στόχος αυτό το πακέτο των μέτρων -αν υλοποιηθούν σωστά- να είναι και το τελευταίο.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ ότι το χρέος, όταν θα μπορέσουμε να ξαναδανειστούμε από τις διεθνείς αγορές, μπορεί να είναι βιώσιμο. Γιατί θα είμαστε σε θέση να πληρώνουμε τους τόκους και να εξοφλούμε ένα μέρος του.
Κι όλος αυτός ο καβγάς που γίνεται μεταξύ Μέρκελ και Λαγκάρντ; Το πρόβλημα είναι ότι δεν θα βγούμε σύντομα στις αγορές και άρα θα πρέπει να μας δανείσουν και άλλα ποσά - ή να μειώσουν κι άλλο το χρέος μας. Αφήστε που το ΔΝΤ επιμένει ότι πρέπει να μειωθεί πιο γρήγορα και να φτάσει στο 120% του ΑΕΠ το 2020.
Θα τα βρούνε μεταξύ τους. Αρκεί να καταλάβουν ότι το μόνο που δεν μπορεί να περιμένει -και κοστίζει και σ' αυτούς- είναι η αντιμετώπιση της ύφεσης!

ΕΘΝΟΣ 12/11/12